007~Het concert

Zoran POV
De rondleiding was erg saai, en het leek alsof de vrouw ons de hele tijd zou behandelen als kleine kinderen. Maar we hadden wel het geluk om van ver de jongens te zien repeteren.
TIjdens het eten zag ik dat Laura iets opschreef, en als Alyona niet zo duidelijk had willen kijken wat erop stond, had ik het zeker kunnen lezen zonder dat Laura het door had gehad. 'Niet erg slim van je, nu weten we niet wat er op stond.' fluisterde ik terwijl we weer naar de auto liepen. ALyona haalde gewoon haar schouders op. toen we bij de auto kwamen, kwam er een gast op ons af. zo'n bodybuildertype dat ons waarschijnlijk kwam controleren. Hij leek Laura te kennen, en dat was ik zeker toen ze naar hem riep. Raar genoeg had ik haar nog nooit over die GIno horen vertellen. Ze wees ons er nog maar eens op dat ze veel belangrijkere dingen te doen had en dat we dus zeker op tijd moesten zijn, en dat we de hele tijd bij die Gino moesten blijven. Zodra Laura ons niet meer kon horen -ze had haar gewoon omgedraaid en was weggegaan, het leek erop dat ze hier niet graag was of bleef- begon Alyona meteen met Gino te ondervragen. 'Vanwaar ken je Laura?' vroeg ze meteen. Ik zou het subtieler geprobeerd hebben, maar het antwoord was wat telde. 'Euhm... Laura. Ze... zat samen met mijn kleine zusje op school, dus kwam ze soms bij ons thuis toen ik jonger was. Ja, vandaar ken ik haar.' loog hij.Ondertussen gaf Alyona me een duw, stopte ze me een papier in mijn handen en liepen we het gebouw binnen. Een tekening, het meisje leek een beetje op Laura. De jongens kwamen me bekent voor al wist ik niet van waar. 'Laura?' vroeg ze. ik knikte. 'Zeker.' zei ik. ze trok het papier weer uit mijn handen en ik begon rond te kijken. Het verbaasde me dat Gino hier de weg kende, ik zou nu al de uitgang niet meer vinden, maar ik wou hier ook niet weg. Gino stopte bij een deur en draaide zich plots om. 'Oké, probeer je alsjeblieft zo normaal mogelijk te doen, anders is er voor hen ook niets aan. En let er maar niet op, maar is mogelijk dat ze een beetje gestrest zijn om het concert.'zei hij voor hij op de deur klopte. 'Binnen!' riep iemand van daar. we gingen binnen en in het midden van de kamer stond een reuzegrote zetel zat Gustav.'Ahn, bezoek.' zei hij terwijl hij achterover leunde. hij kwam voor ons staan en stak zijn hand uit naar ons. 'Gustav.' zei hij. 'Alyona en Zoran.' zei ik vooral in ALyona's plaats, want die kon amper nog een woord uitbrengen. Plots kwam Tom binnenlopen, hij was zijn shirt nog aan het aandoen en toen hij binnenkwam. Hij keek Alyona even aan en toen hij zag hoe verbaast ze keek. 'Oeps.' zei hij lachend. OOk hij stak zijn hand uit. 'Tom Kaulitz.' zei hij. 'Zoran, en dit is mijn 2lingzus ALyona.' zei ik terwijl Alyona zijn hand net iets te lang bleef schudden. Gustav keek naar Tom. 'Waar zijn de andere?' vroeg hij aan Tom. 'Kleren aan het kiezen en hun haar laten doen.' zei hij lachend. 'Echt, als het om kleren kiezen gaat, of hun haar, zou je bijna zeggen dat het vrouwen waren.' zei Tom lachend. ALyona keek haar ogen uit. Ik denk dat ik meer dan een half uur heb zitten spelletjes spelen met gustav op de Wii. Alyona keek de hele tijd rond en ze gilde net niet toen Bill de kamer binnenkwam. Gino nam hem even apart en gaf hem het briefje dat Laura hem gegeven had. Bill keek even heel raar naar het papiertje en riep Tom erbij. Ook die keek raar naar het papiertje, en dan naar ons. ik keek snel weer weg. Even later zag ik ook Georg glimlachend naar het papiertje kijken, en hij mompelde iets, maar ik kon niet genoeg van liplezen. Alyona kon het wel, maar die draaide nu om Gustav heen.
Even later kwam er iemand met een hoofdtelefoon op zeggen dat de jongens het podium op moesten gaan. Gino nam ons mee naar de zaal, en we stonden helemaal vooraan op de eerste rij.
[Ik ga het Concert niet beschrijven, want ik denk dat de meesten wel weten hoe een concert eraan toegaat.]

Het concert was geweldig. Na het concert nam Gino ons mee naar een van de shops, hij kocht er iets voor ons. Hij zij dat Laura hem dat had gevraagd, maar ik had het niet gehoord. Ik was verbaast dat Gino plots naar zijn uurwerk keek en dan sprak hij in zijn Walki. 'Oké, heb het begrepen.' hoorde ik hem zeggen. 'Komop, ZOran. Waar is je zus?'vroeg hij plots. ik trok ALyona mee uit de zaal, maar ze wou niet meetrekken. 'Waarheen gaan we nu? het is 5 u, moeten we nu al gaan?' vroeg ze verdrietig. "Nee, jullie mogen de jongens nog even zien.' zei hij en plots moest Alyona mij meetrekken omdat we er zo snel mogelijk zouden zijn.