How It All Started- 3

Dat deed me duizelen. Ik kende die jongens sinds ik was geboren. La Push is zo klein dat iedereen elkaar al van jongs af aan kent, hoe kan het dat niemand het weet? Zoiets valt toch op? 'Ik-ik dacht altijd dat het een mythe was, dat van de shape-shifters,' bracht ik stotterend uit. Maar Jasper schudde zijn hoofd. 'Onze aanwezigheid hier, laat het gen dat ze in zich hebben ontwaken omdat we natuurlijke vijanden zijn. Sam, Paul, Jared, Embry, Jacob, Quil, Leah en Seth zijn allemaal al eens verandert.' Acht? Waren er dan echt 8 shape-shifters? Jeetje. 'Ehm, vindt je het erg als we het hier morgen over hebben? Ik wil nu echt liever naar bed en het allemaal even laten bezinken.' Ik stond op en wilde naar de garage lopen om mijn fiets te pakken, hopend dat Esmée haar voorstel alweer vergeten zou zijn. 'Waar ga jij heen?' vroeg Esmée toen ze opeens voor me stond. Ik zuchtte en draaide me om. 'Naar bed,' zei ik luchtig alsof ik dat de hele tijd al van plan was. Ze knikte goedkeurend. 'Alice?' vroeg ze toen. Het zag er raar uit want het leek of ze tegen een lege zone met lucht praatte. Maar naar een paar seconde stond Alice voor haar. 'Ja?' 'Kan Rosemary morgen kleding van jou lenen?' Alice keek me furieus aan, ze had me nooit gemogen. Ik had geen idee waarom, ik had niets fout gedaan zover ik wist. Ik had het Edward ooit gevraagd maar die weigerde te antwoorden. 'Nou liever niet,' zei ze terwijl ze me afkeurend aankeek. 'Kom op Alice, jij draagt het meeste toch niet meer,' bracht Esmée er tegen in. Dat klopte, Alice haar complete kledingkast hing vol met dingen die ze een, misschien 2 keer aan had gehad. 'Dat betekent nog niet dat ik wil dat zij er in loopt.' Ze sprak het woord 'zij' op een minachtende toon uit en het deed me pijn. Het voelde net of ik weer terug was op school. De tranen die in mijn ogen verschenen waren niet meer tegen te houden en huilend rende ik de trap op. Ik liep een van de logeerkamers in en deed de deur op slot. Ik had er nu geen behoefte aan om iemand te zien. Ik wilde de rest van mijn leven niemand meer zien. Mensen om me heen hadden me kapot gemaakt, me mentaal en fysiek gebroken. Jasper was mijn laatste hoop op vriendschap en rust maar zijn partner haatte me grondig, dus zelfs dat werd van me afgenomen. Ik liet me op het grote, blauwe hemelbed vallen en probeerde in te slapen. Iets wat moeilijk ging door de tranen van verdriet die maar bleven vloeien. Beneden hoorde ik opeens hoe een vaas brak. 'Verdomme Alice! Waar was dat goed voor?!' hoorde ik Jasper schreeuwen. 'Waarom haat je haar? Ik heb het geprobeerde aan te voelen maar het enige wat ik bij je voel als zij in de buurt is, is pure haat,' hoorde ik hem nu met een zachter volume zeggen. Het antwoord, als dat al kwam, kon ik niet verstaan. Na nog een paar minuten luisteren zonder iets te horen viel ik in slaap. Er werd nog op de deur geklopt en iemand zei mijn naam, maar ik was te ver weg om nog te antwoorden.

---

Reacties?
Met het aantal abo's dat ik al heb - btw enorm bedankt daarvoor, I love you all- moet het toch mogelijk zijn me in de top te krijgen denken jullie niet?