52th.

Hailey Kush.

Glimlachend loop ik met mijn broodje in mijn handen door naar de tafel waar de rest zich bevind. De keuze van mijn broodje was werkelijk bijna onmogelijk. Alles zag er zo lekker uit, en de geur was, geweldig. ‘Heeft madame ook iets kunnen uitzoeken eindelijk?’, grijnst Aïsha en schuift een beetje op zodat ik naast haar kan zitten. Voorzichtig plaats ik me tussen haar en Chaz in, recht tegenover Justin. ‘Ja, en hij is heerlijk’, glimlach ik, en neem een hap van mijn broodje. Hoofdschuddend kijkt ze me aan, en begint al gauw een discussie met Chaz en Ryan over waar we hierna heengaan. Justin daar in tegen heeft zijn blik op mij gericht, en lijkt hem daar op vast te houden tot ik niet meer terug kijk. Maar het lukt me niet, hij heeft me gevangen genomen in zijn blik. Ik neem nog een hap van mijn broodje, zonder mijn blik van Justin’ ogen af te wenden. Hij glimlacht voorzichtig, en bijt verleidelijk op zijn lip. Met moeite slik ik mijn hap door, en voel hoe zenuwachtig ik word van zijn blik die me lijkt te keuren. Gewoon, bang voor dat hij iets ontdenkt wat hij niet leuk aan mijn vind. Mijn stomme haren, of mijn grote neus. Misschien wel die moedervlekken in mijn gezicht, of de sproeten die zich bevinden onder mijn ogen en op mijn neus. Ik schrik wakker uit mijn gedachten door een voet onder tafel die langs mijn voet schuurt. Verlegen wend ik mijn blik af naar mijn broodje, en kijk er een beetje hopeloos naar. Zijn voet blijft langs de mijne gaan, terwijl zijn blik op mij blijft haken. Hopeloos slaak ik een zucht. Niet omdat het vervelend is wat hij doet, maar omdat ik me gewoon nergens meer op kan concentreren daardoor. ‘Zullen we verder gaan, gewoon naar de achtbaan daar?’, stotter ik zachtjes en ga alvast recht staan. ‘Waar is je grote honger gebleven?’, lacht Ryan en wijst naar mijn broodje waar net vijf happen van genomen waren. ‘Weg, nou kom’, mompel ik en gooi het broodje weg en loop dan met versnelde pas door naar de achtbaan. ‘Sorry’, hoor ik ineens zacht naast me. Geschrokken kijk ik Justin aan. Al snel slaat mijn gezicht om in een glimlach, en schud ik zachtjes mijn hoofd. ‘Geen sorry zeggen, het was wel lief’. Hij lacht en pakt zonder enige twijfel mijn hand vast die zonet nog langs mijn lichaam hing. ‘Hailey?’, fluistert hij zacht en kijkt me onderzoekend aan. Ik knik voorzichtig als teken dat hij verder mag praten. ‘Je bent echt speciaal’. Verlegen kijk ik weg. ‘Dankje’, mompel ik zacht en voel mijn wangen gloeien.

----
ik heb deze dus met heel veel haast geschreven, dus hij is waarschijnlijk beetje saai enzo. Maar ik had gister dus een feest van een vriendin die geslaagd is! (: && vandaag ga ik met een vriendin lekker der tussenuit, even de stad in. DUUUUUS, vandaar. MORGEN MEEEEER.

en overigens vind ik het echt super lief, dat ondanks ik een dag niet schrijf, er gewoon weer een abo bij heb!