A perfect room 2 [fragmentje]

“Misschien kunnen we er beter even voor gaan zitten.” Ik knikte naar de zithoek, waar kleine, comfortabele bankjes stonden, om een dik, wit kleed dat de kille vloer opleukte. Hij knikte.
We nestelden ons op het kleinste bankje, dicht bij elkaar. “Er was eens een stadje genaamd Hamelen” begon ik.
“Het was een gezellig stadje, maar er was één probleem. Er was een rattenplaag.
De inwoners hadden alles al geprobeerd om van de beesten af te komen, maar niets hielp. De ratten zaten overal, knaagden alles kapot, verspreidden allerlei ziektes. Op een dag kwam er een man, die zei dat hij hen van de ratten af kon helpen. De burgemeester beloofde hem een grote zak goud als hem dat inderdaad lukte.”
“Beloftes” verzuchtte Michael. “De doodsteek voor een happy ending.”
Ik grijnsde. “Je hebt hem door. De rattenvanger pakte een fluit en begon te spelen. En ziedaar: uit alle hoeken en gaten kwamen ratten tevoorschijn. De man liep al spelend door de straten, en alle ratten volgden hem, volledig in de ban van de muziek.
Nadat de man de ratten had weggeleid uit Hamelen, kwam hij terug om zijn beloning op te eisen. Maar de burgemeester weigerde hem die te geven.”
“Ik zei het je” zei Michael triomfantelijk.
Ik rolde met mijn ogen. “Dat zal best, maar wil je me niet meer onderbreken? We kunnen ook iets anders gaan doen, natuurlijk” voegde ik er aan toe.
“Nee, nee, ga verder” zei hij haastig. “Ik vind het leuk.”
“Dat is je geraden. Maar goed, de rattenvanger was daar natuurlijk niet erg blij mee."