W16

De volgende dag stonden de Winx rond acht uur op om gezellig met de leraren te ontbijten en nog wat te kletsen tot de anderen aankwamen. Tegen tien uur waren, behalve Griselda en Faragonda, alle leraren vertrokken om een handje toe te steken op Wolkentoren. Griselda opende de poorten.
“Allemaal netjes in een rij”, riep ze naar de jonge feeën. Die deden wat hen gevraagd werd, sommigen al mompelend over “die strenge Griselda weer”.
“Eerstejaars, daarheen”, wees ze, een pijl aanduidend. “Tweedejaars gaan daarheen, en de derdejaars gaan naar daar.”
“Ja, ja, we zijn niet blind hoor”, zei een brutale tweedejaars die vooraan stond. Griselda wierp haar een kwade blik toe.
“Naam alsjeblieft?”, vroeg ze streng.

“Welkom allemaal”, lachte Bloom tegen de eerstejaars. “Welkom op Alfea. Ik hoop dat jullie je hier thuis zullen voelen, net als wij doen.”
“Zijn jullie onze leraressen?”, vroeg een meisje.
“Nee, maar we helpen wel af en toe een handje”, glimlachte Flora.
“Oh.”

“Verdomme, die achterlijke Winx zijn terug”, gromde een derdejaars, toen ze Stella opmerkte. Stella hoorde dat.
“Een beetje beleefd graag, jongedame”, zei ze kwaad. “En je zou beter wat respect tonen.”
“Respect? Waarom zou ik? Al dat geleuter over ‘feeën zijn goed’, ‘laat je niet misleiden door het kwade’, blablabla.”
“Als jij van plan bent je bij het kwade te voegen, jongedame, dan zullen wij je pad kruisen, wees daar maar zeker van”, zei Stella kwaad. “Maar goed, je hebt geluk, we zijn hier niet om les te geven. Maar in ieder geval deelt juffrouw Faragonda onze mening over dat geleuter, zoals jij dat noemt, en ik hoop dat je voor haar wat meer respect hebt. Anders ben je natuurlijk vrij een andere school te kiezen.”
“Moeten jullie soms terug naar school?”, grijnsde de fee.
“Dat hangt er van af hoe je het bekijkt”, zei Stella arrogant. “Wij zijn hier voor een speciale cursus die enkel aan de beste feeën wordt aangeboden.”

Zenuwachtig stond Laetitia in de rij.
“Naam?”, vroeg Griselda streng.
“Laetitia”, fluisterde ze verlegen.
“Eerstejaars zeker?”
“J-ja”, stamelde ze.
“Hmm, en je komt van Domino. Nou goed, daarheen graag. Volgende!”, zei Griselda. Laetitia volgde de pijlen met ‘eerstejaars’ op. Ze schrok enorm toen ze Bloom herkende.
“Majesteit”, zei ze, en maakte een buiging.
“Oh, hoi Laetitia, welkom op Alfea”, glimlachte Bloom.
“Kennen jullie elkaar?”, vroeg Flora.
“Dit is Laetitia”, glimlachte Bloom. “Ze woont op Domino. We zijn elkaar een tijdje geleden tegengekomen.”
“Oh”, glimlachte Flora. “Nou, welkom op Alfea.”
“Majesteit, zijn jullie onze leraressen?”, vroeg Laetitia.
“Nee, we helpen gewoon een handje. Je zal ons nog vaak zien het komende jaar. Trouwens, hier op Alfea hoef je me niet met majesteit aan te spreken hoor. Ik ben hier gewoon Bloom.”
“Oké, majes…, ik bedoel, Bloom.” Bloom glimlachte Laetitia hartelijk toe, en ging toen Flora helpen met de andere eerstejaars.