005~In de Auto...

Alyona POV
Ik kon het maar niet geloven; ik zou de jongens van Tokio Hotel ontmoeten! Ik wou aan mijn haar trekken om zeker te zijn dat het geen droom was, maar dan zou Laura zagen dat ze mijn haar voor niets had gedaan. Toen ik bij haar kwam omdat ze mijn haar zou doen, stond ze te staren naar een blad dat op een grond lag, ik denk dat het een tekening was, maar ik kon het niet goed zien omdat ze hem wegnam toen ik binnenkwam. Ze gooide hem aan de kant van de kamer aan de kant. Het was alsof ze niet wou dat ik het zou zien. Ik vroeg er wel om, maar ze zei dat ik me met mijn eigen zaken moest bemoeien. Oké, Laura is heel beschermend als het over haar "Privé-leven" gaat, maar nog nooit was het zo erg dat ze me toesnauwde. Terwijl Laura bij Zoran ging kijken, nam ik het papier, maar ik keek er niet niet naar. Ik was niet zo dom om me te laten betrappen door Laura, 1 keer maar geen 2e keer. Ik zette me neer bij de auto en bekeek de tekening. 2 Jongens, 1 meisje. Het meisje leek op Laura, maar dan in een veel kleinere vorm. de jongens leken op een mini-versie van de Kaulitz-2ling. Had ze die zelf getekend toen ze nog Fan was van TH, toen ze jong was en tokio hotel net opkwam? Was ze nog steeds fan en wou ze het niet toegeven. Plots hoorde ik Zoran en Laura aankomen. Ik plooide de tekening dubbel, hier zou ik nog over nadenken. Ik zette me neer in de auto, en ik voelde me plots stukken zenuwachtiger. 'Mag ik een CD insteken van...' ik kon mijn zin niet afmaken, Laura babbelde er luider over. 'Als het een Cd is van wie ik denk dat het is, krijg je hetzelfde antwoord als altijd.' zei ze snel zonder ook maar van de weg af te kijken. Ik kreeg het gevoel dat zij ook heel nerveus was. ANders zou ze niet zo snel rijden. Ze stak een CD van All Time Low in, maar ik merkte dat haar hand lichtjes trilde. Waarschijnlijk had ze hem opgelegd om zichzelf te kalmeren, maar het werkte niet. De muziek hielp haar niet, ze reed steeds sneller en haar knokkels werden wit omdat ze het stuur zo strak vast had. Ik haalde haar CD met rockmuziek uit en legde klassieke muziek op. Het hielp haar en ze werd lichtjes rustiger. Het werd duidelijk dat ze -onbewust- ademhalingsoefeningen deed om weer "zen" te worden. Ik had Laura nooit als iemand gezien die wild was; ze bleef onder elke situatie rustig, laat beledigingen (behalve die van Zoran en ik, mam en pap) over haar heen lopen... Mam zegt dat ze zich al zeker 5 jaar zo gedraagt, dat het zo al tijden is. Laura is volgens haar te snel volwassen te worden, maar Laura zelf zegt er niets over.
Ik gaf een klein teken aan Zoran, op een moment met Laura alleen wachten we al een hele tijd. ZOran boog naar voren en leunde net niet op haar schouder. hij keek naar Laura. 'Mag ik je iets vragen?' vroeg hij. Laura bleef naar de weg kijken, want we kwamen in de buurt van Maagdenburg en het werd steeds drukker. 'Hmm' mompelde ze. 'Waarom ben je anti?' vroeg hij meteen. Persoonlijk zou ik het iets subtieler aangepakt hebben. Heel even zag ik Laura's gezicht vertrekken. 'Ik ben niet anti?' zei ze. 'Oh, Jawel.' zei ik. 'Ik vind gewoon dat het een stel onverantwoordelijke, irritante, etterbakjes zijn.' zei ze scherp. ZOran en ik keken elkaar aan. Hoe zou zij weten hoe de jongens zijn, hoe de jongens van Tokio hotel echt waren. "Ze begrijpt hen gewoon niet" dacht ik boos. Het verbaasde me hoe vooringenomen mijn grootte zus kon zijn. Zoiets had ik nooit van haar verwacht...