How It All Started- 1

Starende ogen. Vals gegrinnik. Gemene bijnamen. Zo was mijn leven, dag in dag uit. Sinds ik hier weer naar terug was verhuisd, leek niemad me meer te herkennen. Ze waren niet de aardige kinderen die ik me herrinderde.
Ik was verhuisd omdat pap en mam waren gescheiden. Ik ging liever met papa mee naar Forks en Thomas, mijn oudere broer, bleef liever bij mama hier in La Push. Na 4 jaar te zijn gescheiden gebeurde er een wonder, of in ieder geval voor mij. Mijn ouders gingen weer samen wonen. We waren weer een gezin, hoewel de goede band die er vroeger tussen mijn broer en mij was, er niet meer leek te zijn.
Ik liep nu weer alleen door de gangen van onze oude school. Daar zag ik opeens de mensen die vroeger mijn beste vrienden waren, maar nu mijn ergste vijanden. Ik draaide me om en hoorde opeens geroep. 'Heey Mevrouw de Nerd, waar denk jij naar toe te gaan?' schreeuwde een van de jongens die tegen de kluisjes aangeleund stonden. Ik probeerde het te negeren en liep gewoon door. Ik wilde zo snel mogelijk bij het klaslokaal komen, maar ze waren me voor en trokken me aan het hengsel van mijn tas naar achter. 'Ik vroeg je wat,' zei de jongen met een nijdige toon. Ik wist zeker dat dat Paul was. 'Naar de les,' piepte ik. Paul schudde zijn hoofd en de rest zag waarschijnlijk al aankomen wat er ging gebeuren want ze begonnen te grijnzen. Dat maakte me alleen maar banger. Opeens werd ik heel hard opzij gegooid en belandde ik op de grond. Er ging een steek door mijn elleboog en toen ik opkeek zag ik dat de jongens het lokaal inliepen en de deur voor mijn gezicht dicht gooide. Ik pakte snel mijn tas op en rende huilend het gebouw uit.
Ik snap niet hoe ze zo gemeen konden zijn geworden. Vroeger waren ze zo lief. In het begin van dit jaar hoopte ik dat ze me zouden herkennen maar omdat mijn moeder erop gestaan had dat ik haar naam aannam, en omdat ik mijn hele stijl had veranderd door Forks High, deden ze dat niet.
Na mijn tranen zo goed mogelijk weggeveegd te hebben, stapte ik op mijn fiets en reed ik naar mijn huis. Toen daar geen auto stond en ik concludeerde dat er niemand was, stpte ik weer op en begon aan de lange weg naar Forks.