Just perfect

NU.

Ik gromde terwijl ik mijn kussen over mijn hoofd legde.
Het kon gewoon nog geen tijd zijn, dat was onmogelijk.
Ik wist niet precies hoe laat het was, maar ik was er zeker van dat het in ieder geval nog veel te vroeg was.
Mijn mobiel ging voor de tweede keer af.
Het irritante deuntje galmde door de kamer terwijl ik mijn best deed het te negeren.
Het zou toch maar iemand van een of ander callcenter zijn, of van de verzekering of....
Met een ruk schoot ik omhoog en dook op mijn mobiel af.
'Rose? klonk er door de telefoon.
'Hoi Abby', zuchtte ik.
Abbigail was een vriendin, een van de weinige, maar het enige waar ik nu behoefte aan had was een beetje rust.
'Sorry als ik je wakker maakte, maar het is een noodgeval. Ik kom je over een uur ophalen. De Raad heeft ons blijkbaar weer nodig'.
Ik keek op mijn wekker.
'Het is pas kwart over acht. Zeg de Raad maar dat ze....'.
'Tot over een uur', onderbrak Abbigail me.
'Abby?.....ABBIGAIL!'
Het bleef stil aan de andere kant van de lijn.
Geweldig, gewoonweg perfect.
Een vergadering met de Raad was wel het laatste waar ik zin in had.
Stampvoetend van woede begaf ik me naar mijn kledingkast.
De eerste die vandaag een bijdehante opmerking maakte, zou zijn tong verliezen, dacht ik grimmig.