Foto bij 99* Talk Together

Oh trouwens, ik was gister jarig. Alleen ik was er niet echt blij om omdat mijn opa gister precies 2 maanden dood was.

Allison Black


Toen ik de trap af was gelopen, stond Edward beneden al te wachten. 'Jij staat hier vast niet omdat je mij de trap af wilde zien lopen,' grinnikte ik. 'Nee, ik breng je naar huis.' Ik kneep mijn ogen samen. Ik wist namelijk zeker dat er nog wat achter zat. 'Nee hoor, waarom?' vroeg Edward een beetje schijnheilig terwijl hij mijn gedachte zat te lezen. 'Omdat jij een perfectionist bent en op zo'n belangrijke dag als vandaag vast nog van alles wil doen om het nog beter te maken.' Edward zuchtte diep. 'Oké je hebt me, kunnen we het er misschien in de auto over hebben?' Hij keek alert om zich heen, hij wilde vast niet dat iemand anders hem zou horen. Ik stemde in en zei iedereen gedag. Eenmaal in de auto trapte hij op het gaspedaal en toen we minstens vijf kilometer van zijn huis verwijderd waren, begon hij opeens heel langzaam te rijden voor zijn doen. 'Dus, waarom wil jij me zo graag wegbrengen?' vroeg ik gelijk. 'Ik, uhm, ik zou heel graag even met Jacob praten.' 'Je hoeft er niet bang voor te zijn dat hij de bruiloft verpest hoor, dat zou hij Bella nooit aan doen.' 'Dat weet ik, ik wilde hem juist vragen of hij wel wilde komen. Ik weet zeker dat het pas compleet is voor Bella als hij er ook is.' Ik was even verbaasd maar ik wist dat ik zoiets wel van Edward verwacht had. 'Dat heb ik hem ook al gezegd maar ga je gang, probeer het maar.' Dank je, Ally,' zei hij en hij legde zijn hand even op mijn knie. 'Je bent echt een hele goede vriendin.' Ik glimlachte even naar hem. Hij trapte weer vol op het gas en binnen een paar minuten waren we in La Push. De auto stopte en nog voor ik met mijn hand naar het handvat kom reiken had Edward de autodeur al voor me geopend. Hij stak zijn hand naar me uit en hielp me de auto uit. Ik knikte glimlachend naar hem en hij glimlachte terug. Samen liepen we naar de voordeur en ik opende hem. Hij hielp me met het uittrekken van mijn jas en toen liepen we naar de woonkamer. Zoals ik had verwacht zat Jacob daar op de bank een of ander programma te kijken. 'Wat doe jij hier?' vroeg Jacob zonder op te kijken. Edward opende zijn mond om te antwoorden maar ik was hem voor. 'Ik woon hier.' Jacob snoof geïrriteerd en keek op. 'Ik had het niet tegen jou.' Ik rolde even met mijn ogen. Goh, dat had ik nog niet door. 'Ik moet met je praten,' zei Edward. 'Maar ik wil niet met jou praten,' zei Jacob kinderachtig. 'Alsjeblieft Jacob, ik zou heel graag willen dat je vanavond zou komen.' 'Jij of zij?' vroeg Jacob. Daar moest Edward even over nadenken. 'Jijzelf,' antwoordde ik. Jacob keek mij even vragend aan. 'Je wil zelf graag gaan, ik weet zeker dat je het wil, anders had je allang nee gezegd.' Edward keek me even dankbaar aan dat hij de vraag niet had hoeven beantwoorden. Jacob zuchtte even diep. 'Oké, ik zal er zijn.' Edward keek hem heel dankbaar aan en draaide zich om om te vertrekken. 'Edward,' vroeg Jacob. 'Ehm, gefeliciteerd.' Jacob kreeg het moeilijk over zijn lippen maar hij deed het toch. Ik wist dat dit heel moeilijk voor hem was en omhelsde hem even. Edward leek ook geraakt en klopte Jake even op zijn schouder. 'Dank je, Jacob. Heel erg bedankt.' Ze knikte nog eens naar elkaar en daarna liep Edward richting de deur. Ik liep nog even met hem mee. 'Tot vanavond,' zei ik hem. Hij omhelsde me even. 'Tot vanavond.'

Een paar minuten na Edwards vertrek werd er op de deur geklopt en toen ik de deur opendeed kwamen Kim, Leah en Emily naar binnen. Ik riep naar Jacob dat wij ons gingen klaarmaken. We legden alle jurken op bed en begonnen aan elkaars haar. De rest van het pack zou ons over een uurtje komen ophalen dus we moesten opschieten. Toen we allemaal ons haar hadden zoals we het wilde en we ook onze jurken aanhadden, begonnen we aan de make-up. Toen we eindelijk klaar waren hadden we nog maar vijf minuten. We deden onze accesoires om en stapten in onze schoenen. 'Ik vind dat we er ge-wel-dig uitzien,' zei ik grinnikend. De andere meiden lachten ook en toen ging de bel. Jacob schreeuwde naar boven dat iedereen er was en we waren klaar om onze spetterende entree te maken beneden in de gang.

Reageer (11)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen