Het zelfde maar met andere namen

Kimberly zat in de woonkamer in een boek te lezen. In haar kamer was het te druk met Sanne en Romy, dus had ze zich in een zetel genesteld. Ze ging zo op in haar boek, dat ze niet doorhad dat er iemand naast haar kwam zitten. “Wat ben je aan het lezen?” vroeg een lieve stem net naast haar. Kimberly sloeg van het verschot haar boek dicht. “Olivier.” Bloosde Kimberly. “Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.” Zei hij verlegen. Kimberly glimlachte. “Wat lees je?” vroeg Olivier nog eens. “een boek uit de ‘hoe overleef ik’ serie.” Bloosde Kimberly. Olivier keek naar de voorpagina. “Hoe overleef ik liefdesverdriet… Ik hoop dat je niet echt liefdesverdriet hebt.” Glimlachte Olivier. Kimberly knikte eerst even maar schudde toen haar hoofd. Ze wist niet echt wat ze voelde. Ze was wel verdrietig dat Olivier op Sanne verliefd was, maar toch was ze nog altijd smoorverliefd en droomde ze over hem. Olivier zwaaide zijn hand voor haar ogen. “Ik vroeg je iets.” Glimlachte Olivier. Kimberly bloosde. “Sorry.” ‘Als hij nu maar niet mijn gedachten kan lezen.’ Dacht Kimberly een beetje angstig. Ze wilde niet dat Olivier wist dat ze op hem verliefd was. “euh…” Olivier twijfelde even, maar haalde toen al zijn moed boven. “Heb je zin om eens samen naar de stad te gaan? We kunnen wat gaan drinken ofzo.” Stelde Olivier voor. Kimberly’s hart miste een slag. Iets gaan drinken? Met Olivier? “Graag.” Antwoordde Kimberly. Olivier bloosde. “Zin om nu te gaan? Het is nog maar 2 uur en Shane en Kenny zijn de kamer overhoop aan’t halen.” Stelde Olivier voor. Kimberly knikte. “Ik leg even dit boek weg.” Glimlachte ze. Olivier knikte en keek Kimberly met een grote grijns op zijn gezicht na. “Kimberly.” Fluisterde hij zacht. Hij stond recht en liep naar zijn kamer om zijn portemonnee te nemen. Toen liep hij meteen naar beneden om op Kimberly te wachten.

Een half uurtje later waren ze aangekomen in de stad. “Ik ken hier een leuk terrasje, ik ben hier al eerder geweest met mijn vader.” Glimlachte Olivier. Kimberly knikte verlegen. De stille 20 seconden die daarop volgden, leken eeuwig te duren. “Euhm… Wa- waarom neem je Sanne niet mee naar de stad?” vroeg Kimberly stotterend. “Ik ben juist blij dat ik even van haar verlost ben.” Bekende Olivier. “Ik… Ik ben hier veel liever met jou, Kimberly.” Bloosde hij. Kimberly bloosde. “Hier is het.” Glimlachte Olivier. “Wow, wat is het hier gezellig.” Zei Kimberly verrast. Het was er klein, maar het terras was heel mooi ingericht. Het was praktisch allemaal in hout, wat het echt gezellig en warm maakte. Het haardvuur maakte het overdekte terras romantisch doordat dat, samen met de kaarsjes op de tafels, de enige lichtbron in het verduisterde lokaal was. “Zitten we hier?” vroeg Olivier die een tafel net bij het haardvuur aanwees. Kimberly haalde haar schouders op. Olivier schoof de stoel wat naar achter en gebaarde naar Kimberly dat ze kon zitten. Ze glimlachte verlegen naar hem “Dankje.” Fluisterde Kimberly bijna. Olivier ging over haar zitten. “Wat neem jij?” vroeg Olivier. “Een tip: ze hebben hier heerlijke appeltaart.” Fluisterde hij terwijl hij over de tafel hing. Kimberly bloosde. “Ok dan, ik neem een warme chocomelk en een stuk appeltaart.” Glimlachte ze. Olivier glimlachte en riep de ober. Die nam hun bestelling (voor allebei een warme chocomelk, voor Kimberly een stuk warme appeltaart en voor Olivier een stukje chocoladetaart) op en glimlachte vriendelijk naar hen. Kimberly en Olivier keken elkaar aan. Hun ogen fonkelden door het haardvuur. “Pas op.” Zei Olivier en hij wees naar de ober die hun bestelling kwam brengen. “Warme appeltaart, chocoladetaart en een warme chocomelk. Smakelijk.” Glimlachte de ober. “Dank u wel.” Zei Olivier. Kimberly zette haar vorkje in de warme appeltaart en stak een stukje in haar mond. “Mmm, dit is echt lekker.” Zei Kimberly verrast. Olivier glimlachte en stak een stukje van zijn taart in zijn mond. “Moet je eens proeven van de chocoladetaart?” vroeg Olivier. Hij wachtte niet op een antwoord en hield meteen zijn vorkje voor Kimberly’s mond. Die glimlachte en nam het stukje aan. “Ja, goedgekeurd.” Glimlachte Kimberly. “Jij een stukje appeltaart?” vroeg ze verlegen terwijl ze het vorkje naar Oliviers mond bracht. Hij glimlachte lief en nam het stukje aan. Ze kletsten nog wat, maar snel was hun taart al op. De ober kwam alvast de bordjes halen. “Ik zei toch dat het hier lekker was.” Glimlachte Olivier. Kimberly lachte. “Daar had je gelijk in.” Glimlachte ze. Olivier keek naar Kimberly’s hand die op de tafel lag. Zou hij…? Voorzichtig legde hij zijn hand op de hare. Kimberly keek Olivier blozend en verlegen aan, maar liet haar hand liggen. Olivier glimlachte lief, alsof hij geen hand op die van het meisje van zijn dromen had liggen. Kimberly nam haar hand van onder die van Olivier. “Ik… Ik moet even naar de wc.” Zei Kimberly verlegen toen ze de teleurgestelde blik in Oliviers ogen zag. Hij glimlachte naar haar en wees haar de weg naar de wc.

Kimberly keek eerst of er niemand was voor ze tegen zichzelf begon te praten: “Olivier.” Fluisterde ze. Ze keek naar haar wangen die gloeiden. Kimberly deed voorzichtig haar handschoentjes uit en smeet wat water over haar gezicht. Daarna deed ze snel haar handschoentjes terug aan. “Ik droomde het, dat kan toch niet anders? Met Olivier iets gaan drinken in de stad in een romantische tearoom.” Kimberly keek naar de hand waarop die van Olivier had gelegen. “Hij raakte me aan.” Fluisterde Kimberly en een glimlach verscheen op haar gezicht. Haar gedachten werden verstoord door iemand die de wc in kwam. Kimberly glimlachte naar de vrouw en liep terug naar Olivier.

Ze dronk snel haar warme chocomelk helemaal uit. Olivier en Kimberly zeiden niets tegen elkaar, ze keken elkaar soms lief aan. “Euhm… Het is al 4 uur, dus als we nog op tijd thuis willen zijn, gaan we dan ongeveer moeten vertrekken hé.” Zei Olivier. Kimberly knikte. Olivier glimlachte nog 1 keer naar haar voor hij de ober riep en de rekening vroeg. “Dat is dan 11 euro 80 a.u.b.” zei de ober vriendelijk. Kimberly wilde al haar portemonnee uithalen, maar Olivier legde zijn hand op haar arm. “Ik trakteer wel.” Glimlachte hij lief. Kimberly bloosde terwijl Olivier betaalde. Ze voelde zich alsof ze Olivier had gebruikt, dat vond ze echt niet leuk.

“Olivier, moet ik echt niet mijn deel betalen? Ik voel me schuldig.” Zei Kimberly eerlijk tegen Olivier toen ze buiten waren. “Nee Kimberly, ik doe dat met plezier.” Glimlachte Olivier lief. Hij ging nog ietsje dichter bij Kimberly lopen. Hij twijfelde. ‘Zou ze het erg vinden moest ik haar hand nemen?’ vroeg Olivier zich af. Hij waagde het er op en voorzichtig nam hij Kimberly’s hand. Die schrok en sprong een beetje achteruit. “S…s…sorry.” Stotterde Olivier met een gezicht zo rood als een tomaat. “Het is niets, ik was alleen maar geschrokken.” Fluisterde Kimberly en ze nam terug Oliviers hand. Hun vingers verstengelden zich met elkaar. Ze bleven even staan en keken elkaar aan. “Euh… We moeten de bus halen, we hebben niet veel tijd meer.” Bloosde Kimberly. Hand in hand liepen ze verder, zonder iets tegen elkaar te zeggen.

In de bus durfde Kimberly bijna niet te bewegen. Heel de bus zat vol en zat bijna tegen Olivier gedrukt. Maar toen de bus remde, viel ze toch tegen Olivier. Die nam haar snel vast, zodat ze niet op de grond zou liggen. “Dankje.” Bloosde Kimberly. Ze dacht dat Olivier haar nu wel ging loslaten, maar hij liet zijn arm om haar schouders liggen. Zo stonden ze daar, 20 minuten lang. Kimberly durfde zich nu nog minder te bewegen.

“Bedankt voor in de bus.” Bloosde Kimberly. “Ik kan je toch niet laten vallen.” Zei Olivier lief. Ze waren al aan de oprit van Het Huis Anubis. Kimberly zuchtte en bleef even staan. Zo’n honderd meter verder rees Het Huis Anubis boven het struikgewas op. Olivier zag dat ze het niet zag zitten om weer naar binnen te gaan en nam weer haar hand. Kimberly glimlachte blozend naar hem. Toen ze een paar meter van Het Huis Anubis waren, stopte Olivier opeens. “Ik vond het heel leuk, Kimberly.” Zei hij lief. “Dat vond ik ook.” Zei Kimberly verlegen. Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen. Olivier was zo lief. Opeens voelde ze de armen van Olivier om haar heen, hij omhelsde haar lief. Kimberly wist eerst niet wat haar overkwam, maar toen sloot ze haar ogen en beantwoordde Olivier’s omhelzing. Vlinders fladderden in haar buik en de warmte van zijn omhelzing drong door tot in haar botten. Zo kon ze wel eeuwig blijven staan. Ze vond het dan ook jammer toen Olivier haar losliet. “Ik… Ik heb je heel erg graag, Kimberly.” Fluisterde Olivier. Kimberly bloosde en keek naar haar schoenen. “Ik jou ook.” Antwoordde Kimberly zo stil dat ze het amper zelf kon horen, maar Olivier had het wel gehoord. Hij liet zijn hand over haar arm naar boven glijden en legde hem voorzichtig op Kimberly’s wang. Kimberly’s adem stokte in haar keel. Ze had het gevoel dat ze niet meer kon nadenken, niet meer kon bewegen, niet meer kon ademen… Dat ze gewoon niets meer kon. Ze zag dat Olivier langzaam dichterbij kwam. Kimberly sloot haar ogen en voelde dat ze onbewust ook een beetje naar voren leunde. Ze voelde Oliviers adem over haar gezicht dwalen en ze huiverde toen ze zijn neus tegen de hare voelde rusten. Zou nu het moment komen waar ze altijd al van had gedroomd? Zachtjes voelde ze Olivier’s lippen op de hare. Kimberly sloeg haar armen om zijn nek en beantwoordde zijn kus.

Kimberly schrok wakker. “Zie je dat het maar een droom was.” Zei ze tegen zichzelf. “Olivier zou nooit iemand kiezen zoals mij, daar is hij veel te knap voor.” Kimberly zag dat het 6 uur was en besloot om al te gaan douchen. Daar zou ze deugd van hebben. Nog half aan het slapen, liep ze naar de badkamer. Ze schrok toen ze iemand zag staan. “S…S…So…Sorry.” Stotterde Kimberly. Ze begon meteen te blozen toen ze zag wie het was. “Wat doe jij al zo vroeg in de badkamer?” vroeg Olivier die in zijn bloot bovenlijf in de badkamer stond. Hij had nog net zijn pyjamabroek aan. “Ik… Ik had een droom en kon daarna niet meer slapen en ik wilde douchen.” Antwoordde Kimberly. “Was jij hetzelfde van plan?” vroeg ze. “Ja, maar als je wil, mag jij eerst, hoor.” Zei Olivier. “Nee nee, jij was hier eerst.” Glimlachte Kimberly. “euh… Waarover droomde je dan?” vroeg Olivier verlegen. Kimberly’s bloed steeg meteen naar haar wangen. Ze kon toch moeilijk zeggen tegen Olivier dat ze over hem had gedroomd? “Euh… Niets speciaals hoor.” Antwoordde Kimberly verlegen. Ze kon toch ook nooit liegen, hé. “Ik anders wel.” Knipoogde Olivier. Kimberly begon weer te blozen. “Ah ja?” vroeg ze stil. “Ja, ik heb over een heel mooi en schattig meisje gedroomd.” Antwoordde Olivier “Over Sanne dus.” Zei Kimberly. “Is Sanne mooi en schattig?” vroeg Olivier. Nu hij doorhad dat hij zichzelf had verklapt begon hij ook te blozen. Kimberly haalde haar schouders op en bloosde. “Ik droomde dat ik met dat meisje iets ging drinken in de stad.” Zei Olivier. ‘Nu kan ik zowel mijn liefde verklaren.’ Dacht hij . ‘Ze heeft me nu toch door.’ Kimberly’s hart miste een slag. Dat had ze ook gedroomd! Hadden ze hetzelfde gedroomd? Olivier steunde van op zijn ene voet op de andere. “Euh… Zin om die droom waar te maken vanmiddag?” vroeg hij verlegen. “Me… Met mij?” vroeg Kimberly verbaasd. Olivier knikte. “Als jij mee wil, dan komt mijn droom misschien uit.” Glimlachte Olivier. Kimberly keek hem verbaasd aan. “Jij vraagt mij mee uit?” vroeg Kimberly ter verduidelijking. Olivier knikte. Kimberly bloosde en keek naar haar handen. “Graag.” Antwoordde ze. Olivier glimlachte lief naar haar en gaf haar een kusje op haar wang. “Tot straks.” Fluisterde hij in haar oor. Kimberly liep blozend terug naar haar kamer. Vanmiddag werd haar droom werkelijkheid!