Verdwenen

"M morte."zegt Johnatan rustig en wijst naar de draak.
"Bam !"met een klap valt de draak op de grond.
"Johnatan !Waarom deedt je dat ,dan is er toch helemaal niks aan om een draak te doden."zeg ik boos.
"Wist je dat je een draak daarmee kan verslaan ?"vraagt Mia boos.
"Ja."zeg ik.
"En je deedt niks toen ik bijna vermoordt werdt ?"vraagt Mia en kijkt me onbegrijpelijk aan.
"Eh ,nu je het zo zegt. Het schoot me niet te binnen."zeg ik en zet een stap van haar af.
"Wat ?"zegt Mia en vliegt me bijna aan.
"Kappen meiden."schreeuwt Johnatan woedend.
"Waar kom jij eigenlijk vandaan ?"vragen Mia en ik terwijl Mia me half wurcht.
"Eh... ik dacht dat je hulp nodig had."zegt Johnatan en zie hem nadenken wat hij nu zou moeten zeggen.
"Maar we hadden de draak al verslagen en hoe wist je dat Mia en ik in gevaar waren ?"vraag ik en Mia laat me los.
"Ik... Eh... Moet gaan."zegt Johnatan en verdwijnt in een blauwe mist.
"Johnatan. Ugh."roep ik en beweeg me door de mist.
"Johnatan !"gil ik woest ,maar ik weet dat hij me niet meer kan horen.
"Het is raar."zegt Mia en ze gaat op de bank zitten.
"Wat ?"vraag ik en ga naast haar zitten.
"Nou hij verschijnt opeens en dan verdwijnt hij weer. Net alsof hij niet gezien mocht worden ,maar hij ons toch wou redden."zegt ze en slaat haar armen om haar heen.
"Ja ,best raar hoor."zeg ik om Mia op haar gemak te laten voelen.
"Nee ,ik krijg hier echt de rilling van. Alsof er hier een raam open staat."zegt Mia en begint te klapper tanden.
"Ik heb het helemaal niet koud."zeg ik en pak een deken voor Mia.
"Dank je. Misschien wordt het me allemaal even te veel."zegt Mia en pakt de deken aan.
"Graag gedaan."zeg ik en maak wat thee in een ketel die ik boven het vuur hang.

Even later genieten we allebei van een kopje thee op de bank.
"Hé Meiden ,doe die deur open."hoor ik iemand vanachter de muur schreeuwen.
"Vade aperto ostio."mompel ik en de muur begint weer te vervormen alsof het water is.
"Bam !"Michiel valt lang uit op de vloer.
"Dank je."mompelt Michiel en krabbelt overeind.
"Wow !Wat doet die draak hier in de huiskamer !"schreeuwt Michiel verbaast op een verraste toon.
"Ach. Dat is een lang verhaal."zeg ik en schenk hem ook een kop thee in.
"Heb je hier wat mee gedaan ?"vraagt Michiel angstig en kijkt naar de donker paarse thee.
"Nee ,mijn moeder maakte ook altijd paarse thee als ze wat belangrijks ging komen. Ze wou dan groene thee of kruiden thee maken ,maar dan werd het paars en smaakte het naar aardbeien ,bosbessen en Snobwokkels."zeg ik lachend en roer met een lepel door het kopje.
"Wat zijn Snobwokkels ?"vraagt Michiel nieuwsgierig.
"Dat kan ik me niet meer herinneren."zeg ik en sla me ogen naar de grond.
"Oh ,oké. Wat gaat er eigenlijk gebeuren ?"vraagt Michiel en kijkt naar de paarse thee.
Ik kijk hem even aan en kijk dan naar de thee. Langzaam beginnen er schaduwen in de the te ontstaan en daarna kleuren. De thee begint langzaam een beeld te maken. Ik zie een plein en ik ruik verbrandt hout.