Torched walls and a shaved head

Dag 1, maandag, Caitlin POV.
Er gebeurde de eerste dag niet veel. We zijn vooral allemaal aan het wennen. Ik deel een kamer met Bella en Filena. Ik heb nog twee vrienden gemaakt. Hawke is een indiaan, die zijn naam zoveel eer aandoet dat het eng is. Hij kijkt constant rond met die blik van hem en lijkt alles te zien. Zijn haar is zwart, dezelfde diepe kleur als zijn ogen. Filena is een typisch kuddedier. Ze vind niks leuker dan een race te houden met ons. Haar blauwe ogen volgen me overal en volgen iedere wenk die ik bewust of onbewust maak.
Dag 2, dinsdag, Caitlin POV.
Het ontbijt ruikt echt lekker. Ik strijk mijn shirt glad terwijl ik naar onze vaste plek loop. Schijnbaar nonchalant staat Hawke op en gaat op de tafel zitten zodat mijn stoel vrij is. Ik glimlach naar hem en ga zitten. Zonder een moment aarzelen laad in mijn bord vol en schuif alles naar binnen. Hawke en Mickey grinniken kijken de zaal rond. Hawke met zijn scherpe blik een Mickey haast nerveus. We deelden de zaal met de andere Animorph’s jaar een tot en met vier. De andere soorten in andere delen van het gebouw. Het enige wat we delen zijn de tuinen en de bibliotheek.
Na het ontbijt hebben we ons eerste uur: Zielzoeken. Van Professor Agnes. Zodra mijn bord leeg is sta ik op. om mij heen gaan de anderen ook ineens opstaan. Geweldig, wanneer ben ik gepromoveerd en waarom kreeg ik geen kans op te protesteren? Bella en Filena grijpen allebei een van mijn armen en kwebbelen er op los. Ik luister met een half oor naar ze en zoek in mijn gedachten de weg naar Zielzoeken. Zodra ik het lokaal heb gevonden trek in mijn groep mee naar binnen. In plaats van de tafeltjes, die ik verwachte liggen er yogamatten op de vloer. Een vrouw, die zo Hawke’s moeder had kunnen zijn met die blik (Als ze niet duidelijk 100 % blank was )wenkt mij naar een plek vooraan. ‘Jij hier, problemen vinden je en ik wil ze niet in mijn klas hebben.’ Ik trek een wenkbrauw op en knik. Snel nemen mijn vrienden de plekken om me heen in. Ik ga in de kleermakerszit zitten en kijk naar de vrouw op. Ze glimlacht plotseling en grinnikt. ‘Ik ben blij dat je niet boos bent, kind.’ Zegt ze, tevreden. ‘Je bent een goed kind en braaf als het je uitkomt, maar de problemen vinden je wel. Een goede leider ben je, een geweldige leider zul je zijn.’ Verteld ze voor ze door het lokaal loopt en een paar kinderen een plaats aanwijst.
Ze haalt een stokje uit een kast achterin het lokaal en steekt het aan. ‘Nou, kinderen. Ik neem aan dat jullie allemaal de basis van mediteren weten?’ brult ze vrolijk. Wij knikken allemaal braaf. ‘Vandaag gaan we kennis maken met jullie dierlijke wederhelft.’ Er valt een diepe stilte. ‘Ogen dicht en concentreer je.’ Ik doe mijn ogen dicht en grom even diep omdat ik alleen maar zwart zie. Niet dat ik anders verwacht had. Ik bedoel ik ben nog steeds sceptisch over magie en ik ben nog wel opgegroeid in een magische wereld. ‘Concentreer je op jezelf wees een met jezelf.’ Weer grom ik, maar ik probeer te focussen op mezelf. Mijn zwarte haren en groene ogen, de absurde neiging to grommen bij ongenoegen. Jongens die me soepel en gracieus noemen. Mijn irritante neiging iedereen die ik aardig vind te beschermen Een aantal dieren passeren mijn blikveld. Plotseling zie ik een aantal scènes uit een documentaire die ik eens heb gekregen. Een zwarte panter, die haar prooi besluipt met een dodelijke gratie, dezelfde panter die haar jongen voert met tederheid en een vijandelijk gezind mannetje grommend en grauwend wegjaagt. Een panter is perfect. Ik open mijn ogen en glimlach breeduit. De les is voorbij en iedereen staat op. ‘Wauw, heb jij de twee uur voorbij voelen gaan.’ Vraagt Mickey aan mij. Ik schud mijn hoofd en glimlach geruststellend. ‘Wat voor dier heb jij, Mickey?’ vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. ‘Een muisje.’ Verteld hij triest Hawke doet zijn mond al open om een opmerking te maken. Ik geef hem een strenge blik en vraag: ‘En jij Hawke?’ hij snuift, alsof het de meest domme vraag is die hij ooit heeft gehoord. ‘Een havik natuurlijk.’ Ik knik en ga door naar de volgende. ‘Bella?’ Bella springt bijna uit haar vel zo blij is ze, dat ze eindelijk een beurt heeft. ‘Een spaniel.’ Vertelt ze uiteindelijk. ‘Leuk voor je Bella.’ Zeg ik voor ik naar Filena kijk. ‘Een paard.’ Zegt ze kort en bondig. Alle ogen staren naar mij. ‘Ik heb een panter.’ Zeg ik snel waarna ik probeer weg te lopen. Al snel volg een koor van stemmen me op de voet

Ondertussen is het lunch. Omdat het nog zo mooi weer is voor de nazomer besluiten we buiten te gaan lunchen. Eenmaal buiten gaan we in de schaduw van een grote boom zitten. Ik leun tegen de stam van de boom en krijg plotseling een idee. Ik grijp de onderste takken van de boom en klim omhoog. Op een brede tak maak ik het mezelf gemakkelijk en kijk naar beneden. Plotseling loopt dezelfde jongen, die mij al bij de bus omver heeft gelopen beent langs. Hij struikelt over Mickey’s voeten. Mickey vlieg overeind om zijn excuses aan te bieden. De jongens’ donkere ogen vliegen even over Mickeys gedaante. Hij haar zit in een mohawk die hem geweldig staat. ‘Kijk uit waar je loopt, ongedierte.’ Sneert het blondje dat aan de jongens arm gaat hangen naar Mickey. Ik spring van mijn tak vlak voor haar neus. ‘Waarom ga je niet naar de peuterspeelzaal om met kinderen van je eigen hersencapaciteit te spelen?’ Stel ik voor. De jongen grinnikt en zegt: ‘Mijn naam is James in ben een elementair, Pyro.’ Ik kijk naar zijn hand of het iets vies onder mijn schoen is en zucht. ‘Caitlyn, Shifter, Pantera.’ Zeg ik. Ik kijk even naar Mickey, die nog staat te trillen op zijn benen. ‘Houd je bitch bij mijn vrienden weg, of je vind mij tegenover je.’ Voeg ik er aan toe voor ik mijn vrienden wenk en weg loop.

James POV

Stil sluip ik Caitlin’s kamer in en sluit de deur. Ik richt mijn polsen op de muur en laat ze hun werk doen. Ik ben niet het type jongen die goed reageert op een dreigement. Hoewel ik best moest lachen om hoe Caitlin, Annabel aanpakte. Grinnikend verlaat ik de kamer en ren via de torentrappen en de tuin terug naar onze grote zaal.

Caitlin POV

Zodra we onze kamers die avond binnenlopen valt er meteen op wat er gebeurd is. Het is of er een vulkaan uitbarsting door de kamer is gegaan. Grommend lees ik de as waarmee een boodschap op mijn muur is geschreven. ‘Daag me niet uit, mijn Katje.’ Overal ligt as maar niks lijkt verbrand. Met een sopje is alles al snel schoon. Zodra ik eenmaal uitgestrekt in bed lig bedenk ik me hoe ik wraak kan nemen. Na tien minuten sta ik op en kijk of mijn vriendinnen slapen. Ik loop naar het raam en gooi hem open. Ik concentreer me en voel een tinteling over mijn huid gaan en mijn botten knappen. Het voelt niet pijnlijk maar meer alsof je knokkels kraken. Ik spreid mijn vleugels en spring uit het raam. Ik weet best dat ik als ik betrapt word zwaar in de problemen zit, maar mijn honger naar wraak is te groot om te negeren. Zodra ik bij de elementaire toren aankom vlieg ik door naar de jongens toren. Als musje pas ik best makkelijk door het raam. Binnen verander ik een rat en volg de geur van de jongen. Al snel vind ik zijn kamer. Ik verander, grijp snel zijn scheer spullen en scheer zijn mohawk af. Het is puur geluk dat hij niet wakker word, dus verander terug in een rat en glip naar buiten. Al snel kom ik weer terug in mijn kamer en ga in bed liggen.