Hoofdstuk 2

Ik kan niet geloven dat ik dit doe. Ik ga naar een basketbalmatch. Ik probeer zo traag mogelijk te rijden zodat ik misschien een beetje veel te laat ben, maar Kate ging wachten aan de ingang. Ik zou haar Lover mogen keuren en dat beviel me niet. Ik ben hier niet goed in. Mijn liefdesleven staat op een laag pitje en is ronduit saai en nu heeft de enige persoon waarmee ik overeen kom iemand op het oog en zal ze alleen daar mee bezig zijn. Lang leve mijn eenzame, zielige bestaan. Ik rij de parking op en zie Kate ongeduldig staan wachten. Ik zet de handrem op en stap uit. Ze had een zwart kleedje aan en haar haar gekruld, kortom ze zag er goed uit. Ik kwam toe in een versleten heupbroek met een blauwe sweater over en mijn haar..wel..dat was al niet meer geborsteld sinds gisteren. Resultaat: de krullen zaten er nog in. "Oh hey! Je hebt je krullen laten staan." lacht Kate. "Ja, ik had geen tijd meer. En ik ben hier trouwens uit protest, dus ik hoef er niet super uit te zien." mompel ik. "Doe niet belachelijk! Je bent hier om Sco...eum... hem te keuren." "Sco? Is zijn naam Sco?"
"Neen, dat is de afkorting." "Van?" "Oké, ik kan niet goed liegen. Scott." geeft ze toe. "Wat?!"