35. Ow Snap...

Ze had hun bijna vervloekt als ze niet allebei ongelofelijk rood haar hadden gehad. 'Wat doen jullie hier?' Verbaasd keek ze hun aan. 'We wouden een grap uithalenmet Vilder, maar nu jij hier bent wordt het wat moeilijker.' Zei Fred. 'Straks geeft hij jouw de schuld, en dat willen we niet.' Zei George. 'Ho eens even! Zijn jullie weer de beste broers-vrienden dinges?' Ze knikten. Van blijdschap sprong ze in het rond terwijl ze juichte. 'Olette! Ssst!' Siste Fred. 'Ja, we moeten niet betrapt worden.' Ze knikte maar straalde nog steeds, het was weer goed! 'Wanneer kwam het weer goed tussen jullie?' Ze dachten na. Uiteindelijk was George degene die het antwoord gaf. 'Minder dan 4 dagen. We kunnen niet zonder elkaar vanwege de fopsh-' Fred gaf George een stomp. 'We kennen elkaar te lang om ruzie te hebben.' Zei Fred met een glimlach naar Olette. Toen hij naar George keek keek hij boos. 'Ik was bijna klaar, maar toen lieten jullie me schrikken.' Ze wees naar de troep. 'We helpen je wel, maar dan moet jij niet zeggen dat wij hier zijn geweest.' Zei Fred. Olette deed alsof ze diep verontwaardigd was. 'Ik zou jullie altijd verklikken! Maar het zou fijn zijn als ik wat hulp zou krijgen,' Ze grinnikten en gingen ermee akkoord.
'Zo, dat was dat.' Zei Fred toen ze klaar waren. Ze ruimden alle schoonmaak spullen op. 'Wat gaan jullie doen?' Ze keken elkaar aan. 'We moesten nog iets hebben, maar dat halen we later wel. Anders maken wij jou verdacht.' Zei George. Ze keek hun verbaasd aan, met een nietszeggende blik. Thuis wouden haar ouders of de dooddoeners haar altijd op haar donder laten krijgen, maakte niet uit hoe. "Het is hier echt anders. Op een goede manier dan" Ze keek hun dankbaar aan. 'Ik ga dan maar mijn spullen pakken voor morgen.' Zei ze met een diepe zucht. 'Rust maar goed uit.' George pakte haar hand en keek haar diep in de ogen aan. 'Uh... Dat is lief... Mare...' Ze kon niks zeggen omdat die ogen haar hypnotiseerden. 'George, als je wilt flirten, doe dat dan als ik ver weg ben.' George liet haar blik los. 'Wat wou je zeggen?' Ging Fred verder. 'Ik kan de komende 24 uur niet slapen anders krijg ik schokken. Hoort bij mijn straf snap je.' Ze keken haar ongelovig aan. 'Dat mens word erger en erger! Ik zal haar-' Fred pakte zijn broer bij zijn bovenarm vast. 'Het is niet zo erg! Ik bedoel... Ze heeft het vaker gedaan dus ik weet wat ik moet doen.' 'Ow zij is zo-!' Verder kwam hij niet want Fred zette zijn hand op George's mond. 'Veel succes met niet slapen. Zie je later.' Zei hij en liep met de tegenstribbelende George zo zacht mogelijk de kamer uit. Ze keek hun lachend maar toch verbaasd na.
Een paar minuten later kwam Vilder en zei dat ze weg mocht, jammer genoeg, Zei hij erachteraan. Hij vond dat ze meer straf verdiende. Ze liep op de gangen en moest zich wakker houden. Ze besloot in de gangen rond te zwerven. Eigenlijk mocht dat niet, maar dat boeide haar niet echt. Ze liep een groot gedeelte van het kasteel rond. Toen ze stemmen hoorde stopte ze en zag dat er meer mensen op de gangen waren. 'Wanneer is de volgende SVP?' Vroeg iemand. 'Dat zien jullie dan wel op het muntje.' Zei een bekende stem. Ze keek om de hoek en zag dat Harry, Hermelien en Ron samen met een paar andere in de gang stonden. 'Niet te geloven dat we dit doen, dit mag eigenlijk helemaal niet.' Zei Ginny. 'Maar ik heb er plezier in. En dan leer ik tenminste wat.' Ging ze verder. Ze keek weer om de hoek, 'Wie staat daar?' Marcel wees haar richting in. 'Ow Snap...' Fluisterde ze. 'Wie daar ook is, laat je zien!' Fluisterde Ron hard. Ze trokken hun stokken. 'Ik ga wel kijken.' Fluisterde Hermelien zo zacht mogelijk. Ze liep Olette's richting in, wat nu?! Ze keek om haar heen maar zag niets. En dat SVP ding is blijkbaar niet iets waar zij bij zou kunnen horen. Hermelien stond met haar rug aan de andere kant van de hoek. Ze sprong de hoek om met haar stok voor haar.

Kudo? Reactie? Lalala?