22- Tijd verdrijven? Zoek een weerwolf je te amuseren!

Rose en Carlisle hielden zich schuil in de bureau van Carlisle. Ik wist niet of ze tot nu toe al enig succes hadden met hun zoektocht. Ik wou graag helpen, maar na amper een minuut was het duidelijk geworden dat ik hen eigenlijk alleen maar ophield met mijn menselijke traagheid. Als er iets is, ben je de eerste die het hoort. Rose weet je wel te vinden. zei het stemmetje in mijn hoofd, en voor het eerst in een lange tijd had het eens gelijk. deze week had het alleen maar blijven doorzagen dat ik eigenlijk naar huis moest terugkeren, en het panikeerde redelijk veel, vooral bij dingen die mijn lichaam eigenlijk niet aankon; Felix, Hoge snelheden, Felix, te hoog in de lucht zijn, Felix, te weinig lucht hebben, Felix, niet kunnen bewegen, Felix, Aro, Jane, te dicht zijn bij onnatuurlijke wezens en ... heb ik al Felix gezegd? Maar hoe meer ik aan Felix dacht, hoe meer ik me verveelde, en eigenlijk redelijk eenzaam werd want hij komt pas morgen thuis. Rose en Carlisle wisten zich de komende tijd ook wel bezig te houden; Bella, Nessie, Edward en Alice waren gaan jagen; Em en Jasper waren aan het "spelen" met een bal in de tuin, en ik zou graag meegedaan hebben, was het niet dat ik levensgevaarlijk gewond zou zijn als ik de bal tegen me kreeg, of probeerde te vangen. Esmée was weer eens naar de winkel om eten voor de weerwolven, en daarna zou ze nog langsgaan bij Charlie, maar wie dat was... Ik hing voor de tv toen Embry binnen wandelde. 'Zo, lekker sportief, zie ik.' zei hij lachend terwijl hij naast me in de zetel plofte. 'Duim oefeningen.' zei ik terwijl ik weer begon te zappen, er leek geen eind te komen aan de posten. 'Ja, wij coole wolven hebben tenminste iets te doen.' zei hij. ik keek hem raar aan. 'Buiten eten.' ik kreeg een duw tegen mijn schouder en viel om in de zetel. 'Sorry. Maar we hebben echt dingen te doen. Wachtlopen. Het enige wat nog over is van Bella's zwangerschap, maar dan was het alleen maar Leah, Jake en Seth.' zei hij. Ik haalde mijn wenkbrauwen op, de tv helemaal vergetend. 'Quil en ik zijn Jakes beste vrienden, maar toen was er wat spanning in de roedel. Laten we zeggen dat Sam nogal argwanend was toen Bella zwanger was, nogal vijandig tegenover Nessie... Hij wilde de Cullens aanvallen om haar te doden nu ze nog in de buik zat, maar waarschijnlijk zou Bella dan ook gestorven zijn.' Het klein beetje Simpathie voor sam was helemaal verdwenen, blijkbaar was het op mijn gezicht te zien. 'Hé, wij zijn er om onze stam te beschermen, tegen van alles en vooral tegen Vampiers, zij zijn onze aartsvijanden. We wisten niet hoe het zou uitdraaien met Nessie en of we haar later nog konden tegenhouden als het een monstertje leek te zijn.' Hij keek verontschuldigend. 'We?' vroeg ik, dat was me niet ontgaan.'Jake nam toen zijn recht als alfa op, maar Sam was ook alfa, nog steeds. Seth ging meteen met Jake mee, en toen Leah de volgende dag ook volgde...' Hij schudde zijn hoofd. 'Ze waren in een soort oorlog met elkaar, de twee roedels en als je bij Jake's groep hoorde, moest je niet denken dat je gewoon terug kunt naar La Push.' zei hij. hij keek niet naar mij, maar naar buiten. 'Quil zou Claire niet meer zien, ik ben de enige die mijn moeder nog heeft, Paul zou Rebekka niet meer zien, Jared wil Kim niet kwijt en Sam wou niet weg. En de jonkies... die wisten niet beter dan te blijven. Sam liet de buitenste wacht ronden over aan diegene die al ingeprent waren of echte redenen hadden om in La Push te blijven. Ik liep in de binnenste.' zei hij zacht. 'En sam probeerde ons deels te dwingen om in de roedel te blijven, de andere drie mochten hier blijven. Nadat Nessie geboren was, het bleek dat ze onschuldig was en dat Jake met haar was ingeprent... De vrede kwam terug en Quil en ik kwamen ook naar deze roedel over hoewel ik meer hier ben dan thuis of bij Emely.' zei hij snel. Hij keek naar de tv die al een tijd uit was en haalde zijn schouders op. 'Wat ga je nog doen vandaag?' vroeg hij alsof het vorige gesprek er even niet geweest was. 'Kweenie. Ideetjes?' vroeg ik zacht. hij knikte alsof hij hoopte dat ik die vraag gesteld had. 'Ben je gewend aan snelheid?' ik knikte. 'En paardrijden.' 'Jep' zei ik. 'Kom mee, ik kom zo terug, klim dan op mijn rug, oké?' zei hij. Ik volgde hem braaf naar buiten, hij zei dat ik moest wachten en dat deed ik want ik was een braaf meisje. Een reusachtige wolf kwam naar naar me toe en likte aan mijn hand, ik keek naar zijn ogen en herkende die van EMbry. De wolf ging door zijn knieen en onwennig kroop ik op zijn rug. ik kon me perfect tussen zijn schouderbladen zetten. ik had zijn vacht/haar nog maar net vast of hij vertrok al richting het bos. ik moest me helemaal plat leggen zodat ik niet aan takken zou blijven hangen. 'Niet te ver, hé!' riep ik, maar ik was niet zeker of hij me gehoord had. plots stopte hij en ik moest moeite doen om te blijven zitten, het scheelde niet veel of ik zou over zijn kop geslingerd zijn. Hij stopte bij een reusachtig groot grasveld. 'De Cullens spelen hier regelmatig honkbal en hier hebben we een tijdje geleden net niet gevochten.' zei hij. Ik begreep zijn hint. ik keek rond, en plots stond ik er alleen. Ik keek verbaast rond me en zag EMbry uit de bosjes stappen, in gewone vorm deze keer. Hij heeft een bal in zijn handen, vraag me niet hoe hij die mee heeft gekregen, maar het leek niet alsof er kwijl aan hing. We hadden nog maar een paar keer heen en weer gesmeten toen Seth en Jake erbij kwamen. 'Mogen we mee doen?' vroeg Seth en hij keek even naar Embry waarom wist ik niet. zo ging het een paar uur door tot ik het echt beu was. in het terugkeren zat ik achterop bij Seth omdat hij er zo op aandrong. Jake liep vooraan, en Embry leek de hele tijd naast Seth te lopen. Ik wist niet wat die twee hadden, alsof ze iets wilden bewijzen of zo. Toen we terugkwamen in de tuin van de Cullens, moesten de wolven plots snel uit de kant gaan voor een van Emmetts veel te harde ballen. Seth en embry vlogen elk aan een kant, maar ik was noch snel noch sterk genoeg om me nog vast te klampen aan Seth. Ik tuimelde op de grond, het laatste wat ik zag was de bal van Emmett die veel te snel en veel te hard op mij afkwam. Daarna werd alles zwart...