044

“Scooter?” vroeg ik twijfelend. Ik was bang dat ik de verkeerde naam zei. Hij keek me aan en knikte. Opluchting. “Waar zijn de winkels?” Hij dacht even na en legde de weg uit. Ik bedankte hem. Net voordat ik wegwilde lopen keek ik nog naar Justin, die helemaal vooraan zat in de belangstelling. Er werden vele foto’s geknipt terwijl mensen vragen aan hem stelde. Zijn blik viel op mij. Hij glimlachte. Maar waarom? Net was hij toch boos?

Ik merkte dat ik de drukte inliep. Ik keek rond en zag winkels. Ik stond stil bij een boekhandel. Toen ik de deur opende hoorde ik een irritant geluid. Ik zuchtte geïrriteerd. Het was een kleine winkel, maar zag er leuk uit. Mijn blik viel op de kaarten die in een rek gestoken waren. Ik liep er naar toe. Verjaardagskaarten? Nee, die moest ik niet hebben. Geslaagd kaarten? Ook geen goed idee. Ik zuchtte alweer. Toen zag ik een paar kaarten liggen waar geen tekst op stond. Ik glimlachte en pakte de kaart waar een meisje op stond. Ik besloot er mee naar de kassa toe te lopen.

De kassier begroette me glimlachend. Ik gaf haar de kaart, die ze scande en vertelde me het bedrag. Ik betaalde contant. “Uhm.” Mompelde ik toen ze het geld wegstopte. “Zou uw misschien willen schrijven op de kaart.” Ze keek me fronsend aan. “Ik kan niet zo heel duidelijk schrijven.” Verklaarde ik mijn antwoordde. Ze glimlachte, pakte een pen en vroeg me welke tekst ze moest schrijven. Ik had niet zolang tijd om na te denken. “Lieve Leslie.” Ze schreef het op. “Ik mis je heel erg, en ik hoop dat ik je snel weer zie. Groetjes Madison.” Ze knikte en schreef. Ik bedankte haar en liep vervolgens de winkel uit.

Toen ik terug bij het gebouw, rende ik eerst naar de tourbus toe. Ik haalde de brief, die ik van David had, onder mijn kussen vandaag en haalde het uit de envelop. Ik deed de kaart in de envelop. Zou Justin er in trappen? Ik keek nog eens naar de brief. Waar moest ik die laten? Ik kon hem niet weer onder mijn kussen leggen, Justin zou hem vinden. Ik had ook geen eigen spullen bij, dus daar kon ik de brief ook niet laten. Ik overwoog om de brief weg te gooien maar uiteindelijk heb ik het heel klein opgevouwen en in mijn bh gestopt. Daar zou Justin het niet kunnen vinden.

Ik liep het gebouw in, waarschijnlijk was de persconferentie afgelopen. “Leslie.” Ik draaide me om en keek recht in het gezicht van Justin. Hij stak zijn hand uit. Ik zuchtte, en deed net of dat ik het erg vond. Dat heette acteren. Ik gaf hem de envelop. Hij opende het en haalde de kaart eruit. Toen hij las wat er in stond knikte hij goedkeuren. “Sorry, ik dacht dat het iets anders was.” Mompelde hij beschaamd. Ik grinnikte ongemakkelijk. “Iets anders was, wat dan?” Hij schudde zijn hoofd. “Laat maar.” Glimlachte hij. Ik knikte. “Wil je iets gaan doen, om het goed te maken?”

Alvast sorry voor als ik morgen niet activeer.