Hoofdstuk 7

Die dag daarna bracht mijn vader ons naar de stad. Omdat hij toch moest werken nam hij ons maar mee en liet ons uit bij de stad. Hij gaf ons een briefje waarop stond dat we bij de lunch en het avond eten bij mijn vader mochten eten. In het paleis. Toen mijn vader dit aan ons vertelde begonnen Thera en Kiki te gillen. ‘Omg we mogen het paleis in!!’ En ze sprongen arm in arm in de rondte. ‘Meiden doe normaal, jullie zetten me voor schut!’ riep ik uit, en keek de mensen arrogant aan die ons raar aan keken.
‘Oké meiden ik ga naar mijn werk, jullie kunnen jezelf vermaken?’ vroeg mijn vader. ‘Oh, dat kunnen we wel zeker!’ zeiden we in koor. ‘Oké, dan ga ik maar, tot vanmiddag meiden.’ Met die woorden liep mijn vader weg. ‘Hé, raar kind ben je weer terug?’ zei een meisje tegen Thera. ‘Hou je bek gewoon, Gwen’ zei Thera terug. Gwen was het meisje dat Thera altijd het meest pestte dat had Thera ons ooit verteld. ‘En wie zijn die andere kneusjes?’ zei een van de meelopers van Gwen. ‘Dat gaat je niks aan!’ zei ik. ‘Jullie gaan zeker jurken kopen, of nee, jullie vragen ze aan je zussen. Of in ieder geval Thera daar gaat dat wel doen. Mijn pappie koopt mijn jurk bij de best kledingmaker in de stad. Maakt niet uit wat ik wil, mijn pappie koopt het toch voor me.’ Zei Gwen arrogant. Bij Thera stond erbij alsof ze door de grond kon zakken dus ik dacht dat ik die Gwen maar even op haar plek moest zetten. ‘Dat jij nou een “pappie”hebt die alles koopt wat je hartje maar begeerd. Wij kunnen tenminste zeggen dat we echt vriendinnen hebben. Dat kan jij niet ofwel?’ zei ik met een ondertoon en mijn liefste glimlach. Gwen keek me even angstig aan maar herstelde zich. ‘Ja, dat zie je toch. Ik heb meer vriendinnen dan jou.’ Ik keek haar met omhoog getrokken wenkbrauwen aan. ‘Oh ja?’ Ik keek even achter haar en daar stond niemand. ‘Volgens mij… moet je even achter je kijken. Lekkere vriendinnen. Gwen’ terwijl ik dat zei, wees ik rechts van ons waar haar vriendinnen stonden en snel weg renden.


Reactie? Commentaar? Kudo? Abo?