Hoofdstuk 6

‘Wilt u het echt verder horen?’ vroeg ik verbaasd. ‘Ja, ik heb de verhalen van Thera en Kiki wel eens gehoord maar die van jou nooit echt, blijven jullie slapen want het is nogal laat?’ vroeg Thera’s moeder. ‘Ja, ik vind het goed, maar ik weet niet hoe mijn moeder daar over denkt.’ Zei ik en Kiki knikte. ‘Anders ga ik wel even langs.’ Zei de vader van Thera. ‘Oké, lieverd ‘k ben zo terug.’ Zei Thera’s vader en gaf haar moeder een kus op haar wang. ‘Oké, nou Zoë vertel verder.’ Zei Thera moeder.
‘Nou, Thera en ik zaten dus op die heuvel toen er een blond meisje op ons af kwam stappen. En ze zei arrogant: ‘Wat doen jullie sukkeltjes nou hier? Dit is mijn plek.’ ‘Nou, dan ga je maar lekker ergens anders zitten want wij waren hier eerst.’ Zei ik. Het blonde meisje keek me aan, met iets wat ik niet kon plaatsen, ze herstelde zich snel ‘Nou, rooie ga aan de kant of ik doe je wat.’ Zei ze. ‘Doe eens normaal, we hebben je toch niks aan gedaan.’ Riep Thera uit. ‘Ja, nou, laat maar zitten.’ Zei ze verdrietig en ze liep weg. ‘Hé, wacht, je kan het ons toch uitleggen?’ riep ik haar na. ‘Ja, das waar. Ik deed niet eerlijk tegen jullie.’ Zei ze. ‘Ik ben Kiki, en ik kwam hier altijd met mijn broer. Mijn broer, Robin was mijn beste vriend hij snapte alles, vooral wanneer ik me rot voelde, en dan nam hij me hier heen. Maar Robin ging het leger in. En kwam om. En nou kom ik hier bijna elke dag om na te denken.’ Legde Kiki uit. ‘Oh, het spijt me.’ Zei Thera voorzichtig. ‘Het is goed, ik ben blij dat hij me zo begreep. Maar ik heb niet meer echt mensen die me zo goed begrijpen.’ Zei ze. ‘Nou, ik ben Zoë en dat is Thera, ik zelf begrijp je wel. Maar ik heb nooit iemand gehad die me begreep.’ Zei ik. ‘Maar, we kunnen het proberen, zin in iets lekkers, voordat ik wegrende van die kinderen.’ ‘Wat! Ben jij dat meisje die altijd gepest wordt?’ riep Kiki uit. ‘Eh, ja, hoezo?’ vroeg ik verbaasd. ‘Nou, ik heb nooit gesnapt waarom ze je pesten, ik bedoel je bent hartstikke mooi.’ Riep ze uit ‘Nou, bedankt. Maar mijn moeder was taart aan het bakken, dus zullen we naar mijn huis gaan.’ ‘Ja, is goed’ zeiden ze allebei blij. En we gingen met z’n drieën arm in arm naar het dorp toe. En nu zitten we hier, als drie beste vriendinnen. Niks veranderd eigenlijk.’ Sloot ik het verhaal af. ‘Dat is zo mooi’ de moeder van Thera zat met tranen in haar ogen.


Reactie? Commentaar? Kudo? Abo?