*~40~*

40.
Ze was zo in gedachten verzonken dat ze niks meer hoorde. Ze voelde hoe twee paar handen haar lichtjes door elkaar schudde. “Ayumi-chan ?!” Ayumi keek op. Twee paar diepe donkere ogen staarden een beetje bezorgt terug. “Ayumi-chan gaat het ?” Ayumi schudde haar hoofd. Itachi. Waar was Kakuzu ?. “Waar is Kakuzu ?” “Kakuzu?, die is zijn spullen gaan halen, ik moet op een missie.” Ayumi knikte. “Kakuzu vertelde het net……. Itachi ?” “Hmmm” Itachi was op de bank komen zitten, half liggend. “Ik ben bang” Ayumi fluisterde het zo zacht dat Itachi het bijna niet verstond. “Bang ?” Ayumi knikte lichtjes. “Iedereen gaat weg, maar HIJ blijft hier. Itachi, ik wil niet alleen zijn met hem in de buurt.” Ayumi-chan. Itachi keek naar Ayumi die haar hoofd in zijn borst duwde. “Ik mag misschien op bangerik lijken of wat dan ook, maar hij is gevaarlijk, echt gevaarlijk.” Ayumi mompelde dit alles in Itachi’s jas, wat er voor zorgde dat alleen de helft hoor baar was. “Ayumi” Itachi ging overeind zitten en hield Ayumi bij haar schouders vast. “Ik ken hem, hij mag dan wel gevaarlijk en een stomme klootzak zijn, maar hij is niet dom. Hij zal jou niks aan doen, al helemaal niet nu je zwanger bent. Wat hij wilt zit tenslotte in jou. Hij kan jou en ons kind niks aan doen.” Ayumi knikte langzaam en liet zich omhelsen door Itachi. “Itachi?” “Hmm?” “Hoe lang duurt de missie ?” Itachi omhelsde haar sterker en drukte een zoen op haar lippen. “Anderhalve maand” “Waaaaaat ?!” Geschrokken zocht Ayumi, Itachi zijn ogen. “Zo lang ??” Itachi knikte. “Sasori en Kisame komen over een week terug. En ze zullen in de tussen tijd niet eerder weg gaan op een missie voordat wij weer terug zijn.” Ayumi liet zich verslagen op de bank vallen. Ze zit een hele week opgesloten met die gek creap. Madara. Wacht ! Zetsu, waar is Zetsu? “Zetsu !, waar is Zetsu?” Itachi schudde zijn hoofd. “Hij is bijna nooit hier, waarschijnlijk is hij ook op een missie.” “AYUMI-CHAAAAAAAAN !!!!!” Een rilling ging over Ayumi’s rug. Tobi rende de kamer binnen. “Tobi is good boy !” Tobi knuffelde Ayumi en lachte hard. Itachi keek de kamer rond. “Je kan normaal doen, er is hier niemand en ik voel niemands charkra hier in de buurt op die van ons na.” Itachi trok Tobi weg van Ayumi en ging voor haar staan. “Laat ik je één ding duidelijk maken, TOBI” Itachi spuugde de naam letterlijk uit alsof het vergif was. “Als je ook maar één ding doet want Ayumi pijn doet, dan zorg ik er persoonlijk voor dat je dood langzaam en pijnlijk word.” Een lage grom was te horen van Madara. “Itachi…?!” Madara’s stem was laag en duister. “Ita-chan, is het leven je niet waardig ?” Madara had zijn masker aan de zijkant van zijn hoofd geschoven en hij hield met zijn ene hand Itachi’s kin vast zodat hij zijn hoofd niet kon wegdraaien. “Laat me los” “KIJK ME AAN !!” Madara’s stem was hard en fel. Itachi richtte zijn ogen op Madara’s gezicht. “Vertel me Ita-chan, is j-“ “NOEM MIJ GEEN ITA-CHAN !!!” Itachi rukte zijn hoofd los en zijn ogen flitste naar rood van de sharingan. Madara grijnsde. “Je hecht totaal geen waarde aan je leven, ITA-CHAN !!” Itachi vloog achteruit door Madara die hem hard in zijn maag stompte. “Itachi, waag het niet om me ooit nog zo aan te spreken, of ik breek je, hier en nu !” Madara pakte de jongere jongen bij zijn kraag vast en schoof hem omhoog tegen de muur. Itachi voelde de grond niet meer onder zijn voeten en zijn luchtwegen werden afgekneld, hij keek over Madara’s hoofd heen naar Ayumi. Haar blik was angstig en kwaad terglijk, ze zette een aantal stappen richting de twee, maar Itachi’s waarschuwende en bezorgde blik zorgde dat ze bleef staan. “Misschien is een verontschuldeging wel op zijn plaats, neh ?” Madara grijndse. “F*CK YOU” Itachi trok zijn benen in en schopte toen naar voren. Madara stommelde naar achteren maar viel net niet. Itachi daar in tegen lag hoestend op de grond en hapte lichtjes naar lucht. Net toen Madara op de jongen wou af vliegen ging de deur open. Madara trok zijn masker goed voor zijn hoofd en keek richting de deur. “JEEZ ROODOOG, Hoe f*cking langzaam ben je wel ni-, Waarom lig je op de F*cking grond?” Hidan keek met een opgetrokken wenkbrouw naar Itachi. “Hidan-sempai !!, Tobi is good boy, ITA-CHAN voelde zich even niet lekker en moest hoesten. Tobi zal goed voor Ayumi-chan zorgen, dus jullie kunnen gaan.” Tobi zwaaide overdreven naar de Jashinist. Itachi was intussen opgestaan en liep naar Ayumi. Hij kuste haar zacht en gaf haar een knuffel. “Ayumi-chan onthou wat ik vandaag gezegd heb asjeblieft. Maar ontwijk hem toch zoveel mogelijk. Ik probeer deze missie zo snel mogelijk af te ronden, dan kom ik meteen terug.” Ayumi knikte en zwaaide langzaam naar Itachi die nu de deur uit liep.


Reacties onegai~