057

Edward POV.

Er zijn nu een aantal weken voorbij gegaan en nog steeds weet ik niet wat er met Christine aan de hand is. Ik weet zeker dat er iets meer achter schuilt. ‘NEE!’ Gilde Alice en ze kwam naar beneden stormen. De Volturi, ze zijn onderweg. We kunnen niks doen, ze komen met onbekende reden. Ik keek Alice verbaasd aan. ‘Maar we zijn daar laatst geweest, weet je echt niet wat ze moeten?’ vroeg ik geschrokken en ik begon te ijsberen. Dit is niet goed, dit is echt niet goed. Nou ja een voordeel, misschien nemen ze Bella mee, dan ben ik daar van af. Oke Edward, dat was een slechte gedachte.’Wanneer zijn ze hier?’ vroeg Carlisle en hij keek Alice bezorgd aan. ‘Over een paar uur.’ Mompelde Alice. ‘Hoe kan het dat je dit gemist hebt? Ik dacht dat je je bezig hield met de Volturi?’ vroeg Rosalie boos. ‘Ik weet het niet, oke! Ik weet het echt niet. Ik weet ook niet wat ze komen doen, ik zie helemaal niks. Ik zie ze in het bos staan, samen met ons. Meer is er niet, de rest is gewoon pikzwart.’zuchtte Alice en ze sloot haar ogen. Hoe kan ik dit nou gemist hebben? Ik begrijp het gewoon niet, ik begrijp ook niet waarom ik maar de helft zie. Zou ik mijn gave kwijt raken? Zou hij bezig zijn met af zwakken? ‘Alice rustig! Het heeft vast een goede reden waardoor je het niet kon zien. Misschien hebben die wolven van La Push er wel wat mee te maken.’zei ik geruststellend. ‘Of Christine.’ Mompelde Carlisle en ik keek hem verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je?’ vroeg ik. ‘Tsja, ik weet niet waar toe ze in staat is,maar iets in me zegt dat Christine er mee te maken heeft. Misschien onbewust, maar er is iets met haar aan de hand wat niet goed is. En als de Volturi echt voor haar komt, dan kunnen er nog wel eens grote problemen gaan ontstaan.’ Mompelde Carlisle en hij liep weg. Nog mar een paar uur en we zullen weten waarom ze komen. Of waarvoor..