21- Rose's ontdekking

Esmee was bezig met eieren bakken en spek ook. ze glimlachte breed toen ik de keuken binnenkwam, ze neuriede zachtjes. de tafel zat behoorlijk vol met mensen. alleen maar jongens, terwijl ik herinnerde dat ze zeker 1 meisje bij zat. 'Goedemorgen!' zei ik opgemerkt. Meteen schoten twee hoofden mijn kant op. ze moesten bij de wolven groep horen. Alle twee lachten ze heel vriendelijk. in het begin vond ik het niet zo erg maar eigenlijk staarden ze me de hele tijd aan, wat minder leuk was. Esmée stond naast me. 'Ontbijt? eitjes met spek?' vroeg ze moederlijk. ik knikte. 'graag.' zei ik terwijl ik me afvroeg of Felix al terug was. 'Hij komt pas morgenavond terug.' hoorde ik de stem van Edward achter me. 'Bedankt.' zei ik. ik hoorde niets, maar hij zou mij wel gehoord hebben. Esmée zette een verschrikkelijk groot bord voor me. 'Het spijt me, als het teveel is, eet een van de jongens het wel op. Ik ben eraan gewend geraakt om grote porties te moeten maken.' zei ze verontschuldigend. Ik keek naar de andere borden en zag verschrikkelijk grote hopen liggen. 'En jullie krijgen dat allemaal binnen?' vroeg ik lachend. een jongen naast mij lachte, 'dat en nog veel meer. Hij wees naar een jongen die recht over mij zat. Het was een van de twee jongens die me aanstaarden. 'Embry kan de laatste tijd niet genoeg te eten hebben.' zei de jongen lachend. ik keek rond in de groep. 'Sorry, maar ik ken -buiten Jake- nog niemand hier.' zei ik zacht. de jongen naast mij lachte en wees iedereen aan. 'Mijn naam is Quil, voor je zit Embry, Daarnaast Jake, naast mij' hij leunde achterover zodat ik de tweede starende jongen kon zien. 'zit Seth' ik knikte en probeerde de namen te herinneren. het verbaasde me hoeveel plaats ze eigenlijk innamen aan tafel. 'Nog iemand een beetje ei?' vroeg Esmee met een grote glimlach. vier handen vlogen de lucht in. 'Seth, breng jij ook een paar eieren naar je zus? Leah wil nog steeds niet binnenkomen.' zei ze verduidelijkend voor mij. 'Ze is gaan eten bij Charlie en mam. weet je dat ze eraan denken om te trouwen? Dan worden Bella en Leah zussen!' zei hij lachend. Jake keek op van zijn eieren. 'Dat wordt een ramp met kerstmis, Leah in een kamer vol met vampiers. ofwel gaat ze verschrikkelijk veel lekker eten misslaan.' ik hoorde Quil lachen. 'En cadeaus!!' zei hij. ik at maar een klein deel op, de jongens keken bijna even veel naar mijn bord als Seth en Embry naar mij keken. 'Ga je gang, ik heb genoeg.' zei ik en na een halve minuut was mijn bord leeg. ik stond op. 'Wat ga je allemaal doen vandaag?' vroegen Embry en Seth. ik keek naar Esmee. 'Rosalie verwacht me in Carlisle's kamer.' Meteen was Embry een stuk minder Enthousiast. 'Carlisle is daar ook, ik denk dat Rose aan het wachten is op je.' lachte ze.ik liep op de trappen en merkte dat Seth me achter na liep. Ik wou op de deur kloppen maar Rose deed al open. ze keek even naar Seth. 'Familiezaken, privé. Iets tussen Lisa, Carlisle en ik.' zei ze botweg. Seth haalde zijn schouders op en liep weer naar beneden. Ik hoorde de andere jongens lachen. 'Geen geluk deze keer!' hoorde ik iemand roepen. Rose schudde haar hoofd. 'Stelletje idioten.' zei ze. Carlisle was een boek aan het lezen, maar hij keek op toen ik binnen kwam. de muren van zijn studeerkamer waren bedekt met boekenkasten, maar bij 1 muur waren er geen boeken, maar de muur hing vol met schilderijen. Mijn aandacht werd getrokken door diegene waarop Carlisle stond, samen met mijn vaders. plots stond hij achter me. 'Een van mijn lievelings schilderijen, ik heb er meer dan 10 jaar gewoond.' zei hij zacht. 'De schilderijen vertellen Carlisle's verhaal,maar dat vertel ik wel een andere keer.' zei Rose zacht. Ik draaide me om naar haar en leunde tegen de bureau. 'Vertel, je hebt me behoorlijk nieuwsgierig gemaakt.' zei ik zacht. Rose haalde een paar rollen vanachter het bureau waaraan Carlisle nu weer zat. Ze begon ergens onderaan, ze wees een klein lijntje aan en op het lijntje stonden drie namen; Rosalie Hale, Robert Hale, Simon Hale. Ik keek naar Rose. 'Mijn broers en ik. Mijn tak stopt meteen want ik ben "gestorven" zonder kinderen, maar mijn broers hadden er blijkbaar elk drie.' zei ze. ik begreep niet echt waar Rose heen wou. Carlisle merkte dat ik niet mee bent. 'Rose heeft me verteld van jullie gesprek gisterenavond. ze heeft vannacht nagedacht over jullie gelijkenissen. Volgens Rose ben je familie van haar, daarom wil ze haar stamboom uitpluizen tot ze jou gevonden heeft.' zei Carlisle met een kleine glimlach. ik kon mijn lip niet tegenhouden toen die naar beneden ging hangen. 'Ik ben bang dat ik je niet kan helpen, noch je in de juiste richting kan helpen. Ik ken mijn echte ouders niet...' zei ik zacht. Rose sloeg haar arm om mijn schouder in een vriendschappelijk gebaar, maar het had ook iets moederlijks, voor mij toch. 'We vinden het wel.' zei ze zacht terwijl Carlisle meer rollen uithaalde. Dit zou een immens werk worden...