-3

Geschrokken slaakte ik een gil. Ik had het niet zien aankomen. Altijd had ik gedacht dat zij het zou halen. Ze leek zo sterk en onbevreesd. Hetgeen dat ik vooral niet had verwacht, was dat hij het zou doen. Hij aanbad haar. Zij was zijn grote liefde. Dat hij haar zoiets aandeed, kon ik gewoon niet geloven. Ik snapte het niet en wou het ook niet snappen.
"Ben je nu echt aan het wenen om een TV-programma?"
De stem van Marcus, mijn twee jaar oudere broer, deed me opkijken. Snel veegde ik de zoute druppels van mijn wangen en zette mijn handen op mijn heupen.
"Dat, mijn beste broer, in niet zomaar een TV-programma", zei ik geschokt,"Nee, dat is HET TV-programma. We spreken hier wel over DE welbekende, fantastische, spannende, verslavende serie: Dora."
"Ja, voor drie jarigen."
Zuchtend draaide ik Marcus de rug toe en wandelde naar de keuken waar ik de goddelijk Coca-Colafles uit de koelkast nam.
"Jij ook wat?"
Ik kon een grinnik niet onderdrukken bij het horen van mijn echo die door het lege huis weergalmde. Mijn moeder had weer één of andere vergadering en een vader had ik niet. Het gemompel van mijn broer gaf aan dat hij ook wat wou drinken. Neuriënd haalde ik twee glazen uit de kast en schonk ze vol met Cola.
"Hoe was je dag?"
Vragend keek Marcus mij aan terwijl hij een glas van me overnam.
"Goed, ben naar het strand geweest met Sam en de jongens. Bij jou?" antwoordde ik schouderophalend.
"Valt mee."
Er viel een stilte. Het was geen ongemakkelijke stilte, gewoon een stilte waarin we allebei na dachten.
"Finn?"
Marcus' stem doorbrak de stilte. Ik keek naar hem vanuit mijn ooghoeken en humde een ja.
"Vraag jij je soms ook af wie onze vader is, was, euhm geweest is?" vroeg hij een beetje nerveus.
Onze vader was een verboden onderwerp hier in huis. Mijn moeder werd boos als we erover begonnen dus vroegen we maar niks.
"Soms."

HAPPY B-DAY TO ME
©OldMap