042

Ik had me de hele tijd geërgerd aan Justin. Geen moment had hij zijn ogen van mij afgehouden toen we aan het ontbeten waren. Hij hield me in de gaten. Ik werd er zenuwachtig van. Hij lette zo op mij, hij volgde elke beweging die ik maakte en zag hoe ik het eten op at. Natuurlijk deed ik als of er niets aan de hand was, maar diep van binnen ging ik kapot. Bij elke hap die ik nam voelde ik woede opborrelen, ik werd woest op mezelf omdat ik ‘verkeerd’ voedsel at.

Toen Justin en Selena naar het gebouw gingen, waar Justin zou optreden vanavond, zei ik dat ik later zou komen. Justin keek me eerst fronsend aan, en vroeg me waarom. Gelukkig was Selena er, die zei dat het mijn eigen zaken waren en Justin er niet mee hoefde te bemoeien. Nadat ze weg waren ben ik naar buiten gerend. Alweer rende ik naar dezelfde bosjes als net en alweer konden zijn fans mij zien. Ik knielde weer op het gras, boog voorover en keek toen naar mijn vinger toe.

Vijf minuten later liep ik richting het gebouw toe. Ik opende de deur waar een man stond. Niet dezelfde man als gisteren overigens. Hij keek naar mijn pasje, wat ik om mijn nek had hangen en knikte. Ik liep door de gangen heen en begon te zoeken naar waar Justin kon zijn.

Ik hoorde gelach en concludeerde dat het zijn vriendin was die het geluid produceerde. En inderdaad ik had gelijk, het was haar. Ze was een prachtig meisje, ze had veel talent en een geweldig vriendje. Wat zou ik haar graag willen zijn.

Justin was haar aan het kietelen terwijl iedereen erbij stond. Zijn crew lachte. Ik lachte ook om het feit hoe het stelletje met elkaar bezig was. Ze leken zo gelukkig samen. “J-justin stop!” gilde Selena. Maar Justin stopte niet. Hij vond het juist geweldig als iemand schreeuwde om te stoppen, dan wist hij dat diegene het erg vond en ging er dus mee door. Want ja, Selena keek niet chagrijnig. Ze was namelijk non-stop aan het lachen.

Na veel gezeur stopte Justin dan eindelijk met haar te kietelen. Hij sloeg een arm om haar middel heen en drukte een kusje op haar lippen. Raar gevoel. Ik schudde mijn hoofd toen ik eindelijk doorhad waarom ik dat raar gevoel had. Ik mocht dit niet. Ik mocht hem niet leuk gaan vinden. Toch kon ik het niet weerhouden om steeds naar hem te kijken. Iets in me vertelde me dat het moest, maar het zei ook dat het niet goed was.

“Hey.” Zijn stem haalde me uit mijn gedachte. Ik glimlachte zwakjes en begroette hem voor de tweede keer vandaag. “Je mag heus wel verder komen, we bijten niet.” Grapte Justin. Ik knikte lachend en liep naar de groep toe. Iedereen zei me gedag, en zo vriendelijk als ik was begroette ik hun ook.

Ik ga vanavond vroeg naar bed toe.