De jacht

Na een tijdje was de rust in het trotse land wedergekeerd. Simba heerste als een slimme leider, zo moesten we bijvoorbeeld op letten met hoeveel we jaagde, want zo kwamen de dieren terug. En net alsof het werkelijk de zoon van Mufasa was, kwam er weer gras uit de grond. Het was jaren verdord geweest. 'Waar is Nuka mam?' vroeg Cleayden me op een ochtend. 'Nuka is... is... naar waar ik vandaan kom' gokte ik. Cleayden keek over het trotse land en vroeg verder niks. Ik keek naar Nala die ook in de grot lag. Ze was zwanger van een welp, maar al een tijdje. Het was dus al gebeurd voordat ze terug was. Ik zette steeds meer vraagtekens bij de vreemde leeuw. Hoe kon ik zeker weten dat het simba was? Heel simpel. Dat kon ik niet, ik moest het maar vertrouwen. En wat maakte het eigenlijk uit, Scar was verdreven. Ergens in de verte hoorde ik Zira brullen, haar jong was geboren! ook al had ik nu een wrok op Nala, ik keek haar toch even geschrokken aan. Ik had medelijden met het jong, waar het nu moest opgroeien. En met wie het moest opgroeien.

'Veel succes Kiara' zei ik met een glimlach. De prinses was al een adolescent. En ging vandaag voor de eerste keer alleen jagen. 'Go Kiara' grapte Cleayden naast me. Kiara glimlachte even zenuwachtig naar hem. Simba en Nala wenste haar succes en keken hoe ze de savanne op rende. 'Ze doet me echt denken aan jou vroeger' zei Nala voordat ze omdraaide en wegliep. Ze ging ontspannend in de zon zitten. ik liep ook op de rotsen af en ging zitten. Cleayden ging daarentegen boven op de koningsrots staan haar uitkijken. Hij gaf om haar.