Death
Lieve Fred,
Het spijt me zo. Ik weet dat je het niet zo had gewild, maar wat moet ik dan? Iedereen om me heen gaat dood door mijn schuld en het enige wat ik eraan kan doen is zelf weggaan, voor altijd. Als ik dood ben, zal er niemand meer voor mij hoeven sterven. Ik zie je snel weer.
Ik hou van je,
Mary
Ik lees het briefje nog eens over en geef hem dan aan Sam, die meteen ermee wegvliegt. Na zijn vertrek heb ik spijt, hij heeft geen bestemming. Ik had hem beter zelf kunnen houden, ík ga immers naar Fred toe. Ik kijk even over het randje van de hoge rots waar ik op sta. Ik voel geen angst meer, een deel van mij is zelfs enthousiast om weer naar Fred te kunnen, naar mijn moeder, mijn vader. Ik glimlach bij de gedachte aan iedereen die ik weer zal zien. Met mijn ogen gesloten en mijn armen gespreid laat ik me over de rand vallen. Een gevoel van vrijheid en rust overspoelt me. Hier kom ik dan. Op naar de eeuwigheid. Op naar mijn niets.
“Yes, Fred and this will be our nothing.”
Reageer (44)
gosh, ik ga je verhaal echt missen! maar wat DevilSoulzz zegt. of juist niet zegt, dat hier geen woorden voor zijn!! tis echt heel mooi!!
1 decennium geledenxx
1 decennium geledenWaarom moet ik nou altijd zo eigenwijs zijn? Nu zit ik bijna te huilen maar ik kon het niet laten om het einde te lezen
Ik maar denken dat het vorige hoofdstuk het laatste was, dus ik heb daar mijn reactie geplaatst
1 decennium geledenMaar goed, het blijft een super verhaal <33
Woow,
1 decennium geledenik dit verhaal echt missen, dit was een van de verhalen waar ik echt naar uitkeek.
Man, ik ben té emotioneel begaan met dit verhaal -snikt stilletjes-
1 decennium geledenIk vind het zielig. En ook voor Sam, want nu gaat Sam Fred niet vinden, maar Mary ook niet meer. En waarschijnlijk gaat die dan naar George vliegen, of naar Fred en Mary's graf