OO1

Angelica Heaven

Met een zwaar hoofd en haar ogen halfdicht hees Angelica zichzelf omhoog. Haar handen ondersteunde haar armen terwijl ze naar de muur achter voor haar bed keek. Hoe ze in godsnaam omgekeerd in slaap was gevallen, was een compleet raadsel voor haar, maar om daarover na te denken was geen tijd. Een zucht verliet haar lippen terwijl ze haar lange benen aan de rechterkant van haar bed zette. Half slapend en heen en weer wiebelend stond ze in het midden van haar kamer. Het duurde een moment om te beseffen waar ze was, en waarom ze niet was wakker geworden met het licht van de zon rondom haar en mensen die haar kamer binnenkwamen. Er was donker en geen straaltje zon dat door de gordijnen naar binnenkwam. Ze liep naar de kast en liet haar ogen over de planken en rijen kleding glijden. Uiteindelijk werd het een lichte outfit. Met een grom en een zucht liep ze naar de badkamer.

Angelica's hakken maakte een gedempt geluid om de beklede trap terwijl ze naar beneden liep. Haar haar was door geborsteld en gekruld en viel rondom haar gezicht. Haar make-up had ze naturel gehouden en om haar schouder bungelde een witte schooltas. Deze legde ze op de bank in de woonkamer. In de keuken pakte ze een bord en snee brood en maakte haar ontbijt snel klaar. Waarom Hen Daarboven, haar zo'n huis hadden gegeven, daar was Angelica nog niet achter. En eigenlijk was ze een beetje bang om het te weten te komen. Waarschijnlijk hoopte ze dat ze hier voor altijd zou blijven, maar daar zou niets van in komen. Ze zou binnen no time terug komen als engel en weer haar leven terugkrijgen. Ze was niet voor niets drie jaar geleden gestorven als mens, om te kunnen leven als engel.
Na de afwas in de vaatwasser te hebben gezet pakte Angelica haar sleutels, tas en verliet ze haar huis. Buiten kwamen er lichte druppels regen uit de bewolkte lucht vallen en met een kleine snelheid liep ze naar haar witte mini cooper. Eenmaal binnen slaakte ze een zucht en startte ze de motor.
'Dit wordt een lange dag.'