17-Overactief??

Alice, Bella en Reneesmée stonden achter de deur te wachten. 'Als je het ziet zitten, kan Alice je je kamer tonen. we hebben er nog een over, en misschien een voor Felix.'zei Carlisle glimlachend.'Ik deel wel een kamer met Felix, geen probleem.' zei ik zo zacht mogelijk. Carlisle knikte. Alice nam mijn hand en trok me mee naar boven. 'Kom aan, je vind je kamer vast mooi.' zei ze lachend. ik weet niet wat me het meeste irriteerde, dat ze zo overactief bezig was of dat ze me meetrok. Het deed me ergens denken aan Jane, en hoe zij me heen en weer kon sleuren. Plots stond een jongen met ros haar naast me, hij keek me diep in mijn ogen en iets in me zei me perfect wat hij dacht. Ik kreeg het gevoel dat hij mijn gedachten gehoord had, maar dat ik daardoor iemand beledigd had. Hij leek me boos. 'Inderdaad, het is nogal beledigend hier.' zei hij met een uitgestreken gezicht. Bella en reneesmee keken ons aan, Alice liet mijn hand los. 'Rustig Edward, wat is er mis?' vroeg bella zacht.'Elisabeth, ze vergelijkt Alice manier van doen, met die van Jane.' hij spuugde haar naam bijna uit. Ik zette me neer op de trap, Alice kwam naast me zitten. 'Ooh, ik wist dat je het niet zo kon menen!' riep ze uit. ik herinnerde me Aro die vertelde over haar gave om de toekomst te voorspellen. 'Nee, Alice heeft gezien wat ik wil zeggen. Eigenlijk is het een Compliment.' Plots stond een razende Rosalie voor me. 'Alice vergelijken met zo'n monster als Jane is niet echt Complimenteren, naar mijn maatstaven.' zei ze met opgetrokken bovenlip. Alsof er niets gebeurd was, werd ze weer rustig, en achter haar zag ik Carlisle en Jasper staan. Alice sleurde me mee naar de zetel. 'Vertel het ze nu maar allemaal. ze zullen het wel begrijpen, maar je moet het ze vertellen, allemaal.' Felix stond achter me, half glimlachend, half serieus. hij knikte alsof ook hij mijn gedachten kon lezen. 'Luister, jullie kunnen Jane grondig haten, en met (waarschijnlijk)een goeie reden, maar jullie hebben enkel die kant van haar gezien. Het masker dat ze opzet wanneer er ook maar iemand in haar buurt komt die ze niet vertrouwd, of als ze niet binnen Volterra is. Ik ben met haar opgegroeid, en zij was er iedere keer voor me, wanneer ik haar maar nodig had, was ze er. Mijn hele leven heb ik Caius, Aro en Marcus als mijn vaders aanzien, nog steeds, en ik ben opgegroeid alsof Alec en Jane mijn eigen broer en zus waren. ik houd van hen op zo'n manier als jullie voor elkaar voelen als broer en zus, en dat is niet meteen iets wat ik kan of wil veranderen.' zei ik. mijn voorhoofd rimpelde. Rosalie en Edward keken me aan alsof ik plots in een wolf was veranderd. ALice trok me glimlachen mee naar boven, Felix keek me na. 'Wat ben je van plan?' vroeg Felix.ALice lachte luid en het leek alsof er kleine klokjes tinkelden. 'Ooh, haar gewoon haar kamer laten zien, en de inhoud van mijn, Rosalie's of desnoods Bella's kast tot ze iets ander aan heeft.' zei ze lachend. Bella en Reneesmée volgden Alice en mij naar boven. Ik hoorde een klein kindje lachen, ik draaide me om naar Reneesmee. ik keek haar vragend aan. 'Ze lacht om wat de anderen beneden aan het zeggen zijn.' zei Bella. daarmee snapte ik even veel. 'Rosalie vertelde dat ze geschokt was dat Jane ook vriendelijk kon zijn, en dat ze kon lachen zonder iemand pijn te doen, waarop Felix lachend zegt dat hij het raar vind dat Jane niet Schizofreen is.' zei ALice. Ze trok me mee naar een kamer op het einde van een lange gang. ondertussen gaf ze uitleg. Carlisles bureau, de kamer van Emmett en Rosalie, de kamer van Carlisle en Esmee, onze kamer en als laatste, degene van jouw en Felix.' zei ze terwijl ze een deur opendeed. ik keek in een mooie, goed verlichte kamer met een prachtig hemelbed. ik keek rond in de kamer, hij was prachtig en ik kon er maar niet bij dat ze dit aan mij wilden lenen. 'EN? mooi?' vraagt Alice met een veel te overdreven glimlach. 'Ja, prachtig.' zei ik. 'vroeger was het Edwards kamer, maar nu wij ons eigen huisje hebben, wordt hij niet meer gebruikt.' zei Bella met een grote glimlach. Reneesmee stak haar handje naar Bella uit, die glimlachte en liet haar los. Plots stond zij aan mijn broekspijp te trekken. 'ze wilt dat je haar opneemt, ze is verschrikkelijk verwend.' zei Bella. Aarzelend nam ik haar op, ze was zo licht als een veertje en verschrikkelijk warm. Alice trok me mee naar haar kamer, en ik had reneesmee nog steeds vast. Ik zette haar weer met beide voeten op de grond, maar ze liep wel de hele tijd rond mijn benen. 'Kom op, we moeten jou eens fatsoenlijk kleden,want zo te zien heb je nog niet erg veel kans gehad om eens degelijk te shoppen.' zei ze lachend. ik liep haar achterna in een verschrikkelijk grote inloop kast. 'Leef je uit.' zei ze en het leek Bella te verbazen dat ik net niet op de kast sprong. kon ik er nu aan doen dat ik van mooie kleren hield?