48th.

Hailey Kush.

Glimlachend spring ik uit de auto. De zon scheen vandaag volop, en de lucht was prachtig blauw gekleurd. Nu we eindelijk, na twee uur rijden, uit de auto konden en waren aangekomen, strekte ik voorzichtig mijn benen. ‘Heb je er een beetje zin in?’, grijnst Ryan en komt naast me staan. Glimlachend knik ik instemmend, en zet mijn handen in mijn zij, terwijl al snel ook Aïsha en Chaz bij ons komen te staan. ‘Kom, dan gaan we naar binnen’, glimlacht Chaz vrolijk en sleept ons aan onze armen naar de ingang. Lachend volg ik hem maar. Mijn glimlach wordt groot bij het zien van de ingang, mooi versierde letters, en prachtige werken waarmee ze het er zo mooi en aantrekkelijk mogelijk uit willen laten zien. ‘We kunnen zo doorlopen, we hebben viptickets’, grijns Ryan en houd de kaartjes omhoog. ‘Maar die kan ik nooit terug betalen’, zeg ik met grote ogen en kijk hem raar aan. ‘Hoeft ook niet, dit is een traktatie van ons, voor jou’. ‘Echt?’, fluister ik vol ongeloof en kijk ze alle verbaasd aan. ‘Bedankt jongens, en Aïsha’, glimlach ik, en voel mijn ogen tranend worden. ‘Niet huilen, heb plezier’, lacht Chaz en met zijn allen lopen we naar de zijingang. Zonder moeite mogen we doorlopen na het laten zien van de kaartjes, en lopen we al door het park heen. Het is aardig stil, op een paar volwassenen met kleine kinderen na. Een glimlach siert mijn gezicht bij het zien van de eerste achtbaan. ‘Waar wachten jullie op zeg, kom op’, roep ik uit en sleep ze allemaal mee naar de kleine rij voor de achtbaan. ‘Ik wil naast jou’, grijnst Aïsha en kijkt me met pretlichtjes in haar ogen aan. Voor ik het door heb mogen we al instappen, en gaan we zitten in de achtbaan. Voorzichtig klik ik de beugel vast, en begint de achtbaan in beweging te komen. Mijn haren vliegen onderweg alle kanten op, terwijl mijn gekrijs het park lijkt de overheersen. Wat draaiend komt ik uit de achtbaan, en houd me vast aan de reling. Lachend komt de rest naast me staan. Ik recht mijn rug en haal diep adem. De spanning was daadwerkelijk geweldig, iets wat ik al sinds tijden niet meer gevoeld had. ‘Kom we gaan naar de achtbaan hiernaast’. ‘Nee, we gaan eerst achterin het park kijken’. ‘Waarom? Dan slaan we alles over?’, vraag ik verrast en kijk de rest aan. ‘Daar schijnen ze de snelste achtbaan in de wereld te hebben’, grijnst Chaz vrolijk en doet een vreemd dansje. Meteen siert een grijns mijn gezicht, terwijl ik me laat meeslepen door de rest.

----
sorry voor het weinig schrijven , heb het erg druk met school, vooral de laatste weken zijn voor mij altijd erg doorzetten. <3