W13

Iets meer dan een week later stonden Bloom, Flora, Tecna, Layla, Sky, Helia en Riven op de anderen te wachten aan de rand van Magix. Het was rond de middag. Niet veel later verscheen Timmy, die Tecna onmiddellijk begroette met een hartelijke zoen. Musa kwam zingend aangelopen. Ze was wat verkeerd geland. Brandon en Stella kwamen samen aan. Stella straalde nog steeds van geluk.
“Nog altijd zo blij dat je ouders weer samen zijn, Stella?”, vroeg Flora.
“Echt wel”, lachte Stella vrolijk. “Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.”
“Heb je je nieuwe kleren intussen al gepast?”, plaagde Bloom.
“Ja hoor”, grijnsde Stella. “En ze passen perfect.”
“Dan hoef je nu dus niet meer te shoppen. Ga maar wat op het strand liggen, terwijl wij Magix leegkopen”, zei Layla. “Kom, meiden.”
“Hé, wacht op mij!”, riep Stella, toen de meiden vrolijk naar de winkels trokken.
“Jij had toch al nieuwe kleren?”, vroeg Tecna.
“Ja, maar jullie hebben mijn advies nodig”, zei Stella.
“Nou goed, je mag mee, maar zelf niets kopen hoor. En laat die arme Brandon toch niet al je valiezen dragen!”, zei Flora.
De rest van de middag bleven de meiden Stella, die uiteindelijk toch twee mooie nieuwe outfits kocht, plagen. Tegen vijf uur kwamen ze aan op Alfea, de jongens gingen naar Red Fountain.

“Meiden, welkom”, glimlachte Faragonda.
“Hallo”, lachten de Winx.
“Fijn dat jullie weer op Alfea zijn. Ik wijs even jullie kamers. Er bleken helaas verbouwingen nodig te zijn, die in tussentijd gebeurd zijn, waardoor de kamers wat veranderd zijn en jullie niet meer in je oude kamers kunnen.”
“Oh”, de meisjes waren verbaasd. Faragonda bracht hen naar hun kamers. Ze bleken allemaal een afzonderlijke kamer te hebben. Tot ze de deuren openden die tegenover de ingangen van hun kamers stonden, en merkten dat ze een grote maar gezellige gezamenlijke living hadden. Net toen ze allemaal binnen zaten en elkaar verbaasd aankeken, kwam Faragonda door de zevende deur van hun living binnen.
“Wat vinden jullie er van?”, vroeg Faragonda vrolijk.
“Geweldig!”, riepen de meisjes in koor.
“De deur waardoor ik binnenkwam leid bovendien naar een andere kamer aan de rand van Alfea, die een deur heeft naar de gang en naar buiten. Die deuren zijn betoverd en laten enkel mij, de andere leraren en jullie door. Uiteraard zijn we niet van plan jullie privacy te schenden.”
“Dit is geweldig!”, lachte Bloom, en vloog Faragonda om de hals. In een mum van tijd was Faragonda ingepakt in een broodje Winx.
“Ik krijg geen adem meer”, riep Faragonda, maar ze lachte er mee. De Winx waren de leerlingen die haar, van alle leerlingen die ze ooit had, het nauwst aan het hart lagen.