041

“Wil je misschien warme chocolade melk?” Ze schudde haar hoofd. “Ik lust dat niet.” Zonder er verder op in te gaan stond ik op en liep ik naar het aanrechtje toe. Daar pakte een mok, deed er wat melk in en zette het in de magnetron die in deze tourbus ingebouwd was. Onder tijd dat ik moest wachten keek ik haar kant op. Het prachtige meisje zat met haar rug naar mij toe, zo kon ik een lange tijd naar haar staren zonder dat ze dat wist.

Ik schrok van het gepiep dat de magnetron maakte, het gaf aan dat het klaar was. Ik haalde de warme mok eruit, pakte de pak cacao uit een kastje en deed er wat van dat poeder in mijn melk. Ik roerde met een lepel, zette alles terug en liep toen weer naar haar toe. Ik ging zitten op een zetel, zij zat op de leren bank die overigens wel bij elkaar hoorde. “Bedankt.” Glimlachte ik, om haar te bedanken voor nog niet zo heel lang geleden. Ik nam een slok. “Graag gedaan.” Glimlachte ze haar mooie glimlach. Glimlachte ze maar vaker zo.

Selena kwam het kamertje binnengelopen. Ik schrok van haar, waarschijnlijk omdat ik haar hier op dit tijdstip verwacht had. “Hey.” Glimlachte ze vermoeiend. Ze was moe. “Hey.” Glimlachte ik terug. Ze liep naar me toe en gaf me een kus op mijn mond. Vervolgens ging ze zitten langs Leslie. “Wil je een slok warme chocomelk?” vroeg ik haar. Ze knikte. Ik stak mijn mok naar haar uit die ze vervolgens aannam. Ze nam een slok en gaf de mok waar de vlag van Canada opstond, aan me terug.

“Jullie waren al vroeg wakker.” Zei ze terwijl ze gaapte, het klonk schattig. Leslie en ik knikte tegelijk. “Hoelang zijn jullie al wakker?” “Een uur?” Selena kneep haar ogen fijn. “Al zolang?” Ik grinnikte en knikte. “Dat jullie dat kunnen, zeg.” Nu was ik niet de enige die erom moest lachen. Leslie vond het blijkbaar ook grappig doordat Selena dat echt met een ‘wow’ gevoel de zin uitsprak. Ik was de laatste tijd altijd al vroeg wakker. Ik kon ’s nachts niet slapen, ’s morgens werd ik vroeg wakker en toch was ik steeds moe. Selena wist dit niet. En ze zou het ook niet komen te weten. Ze zou zich alleen maar zorgen maken en het aan mijn moeder vertellen, dat wilde ik voorkomen want ik had geen zin al dat gezeik.

Leslie en Selena raakte in een gesprek. Ik glimlachte. Deze meiden betekende beide veel voor. Ze waren beide speciaal voor mij op hun eigen manier. Ik hield veel van Selena, zei vrolijkte me altijd op met haar grappen die ze steeds maakte. En Leslie, met haar kon ik goed praten. Praten over onderwerpen die ik met Selena niet kon. Bij haar kon ik mijn hart luchten. Maar iets in me vertelde me dat ze me ook aan het lachen kon krijgen. Ik wist zeker dat 'het stille meisje' niet bij haar hoorde. David had haar oude zij vernield.

Kudo's? Reacties?