¦24¦

‘Jason Note?’ vroeg Sam. Ik knikte. Ik had mijn ogen nog steeds dicht. ‘Wat is er gebeurd?’ Ik veegde mijn tranen droog. ‘Twee jaar geleden mocht ik met mijn school op reis naar Parijs met andere leerlingen van dezelfde en andere studies. Jason ging ook mij en hij bleek dezelfde studie als ik te doen. Hij was erg verlegen en ging tijdens lessen altijd alleen zitten. Maar hij was echt heel aardig. Toen ik hem voor het eerst zag wist ik dat ik ingeprent was. We gingen steeds meer praten en uiteindelijk vertelde ik over mezelf. Hij vond het gaaf en was erg blij dat hij mij ontmoet had. Onze relatie groei en we waren erg verliefd. We deelden uiteindelijk ook een appartement. Maar een jaar geleden, net voor ik stopte met het wolf-zijn ging Jason voor een weekend naar zijn ouders die een uurtje van de school woonden. Ik had de volgende dag een toets dus bleef ik thuis en leerde. Maar toen werd ik vier uur later gebeld. Ik dacht dat hij het was, maar hij was het niet. Het was..’ ik veegde mijn tranen weer weg en haalde diep adem, ‘de politie. Het was winter en Jason was door de gladheid uitgeleden met de auto en kreeg een ongeluk. Hij leefde nog en ik ging meteen naar het ziekenhuis. De dokters zeiden dat het slecht met hem ging. Toen ik bij hem mocht gaf hij mij een doosje, wat ik mocht openmaken als ik thuis was. Net toen ik het ziekenhuis wou verlaten werd ik terug geroepen. Hij was overleden aan zijn verwondingen.’ De tranen gleden over mijn wangen en ik kon ze niet stoppen. Het gat in mijn hart deed pijn, verschrikkelijke pijn. De jongens staarden me medelevend aan. Sam trok me tegen hem aan en troostte me, mar kalm worden kon ik niet, het deed te pijn om aan hem te denken.

~~{*}~~