¦22¦

Ik opende de deur en vond een briefje op de tafel. Ben even boodschappen aan het doen, de meubels staan in je huis. Kus. Er wees een pijltje naar de sleutels naast het briefje. Ik glimlachte en stopte ze in mijn zak. Ik liep naar de keuken en schonk wat drinken in. Toen werd er aangebeld. Ik liep met mijn drinken naar de deur en opende die. Sam, Paul, Jared en Embry stonden in de regen. Meteen gooide ik de deur weer dicht maar Sam zette zijn voet tussen de deur. Ik gromde en vervloekte hem in mijn gedachten. Ze kwamen het huis inlopen en Sam pakte mijn hand vast en trok me op de bank. ‘Waarom was je zo van streek?’ vroeg hij. Ik zei niets. ‘Het is toch niet erg om niet ingeprent te zijn?’ Er rolde weer een traan over mijn wang. ‘Mai! Wat is er?’ vroeg hij nu bezorgd. Het kleine broertje is bezorgd om zijn grote zus, net zoals vroeger. De andere jongens stonden ook bezorgd naar me te kijken. ‘Mai, je kan me alles vertellen.’ Zei Sam. De tranen rolden nog steeds over mijn wangen en ik haalde diep adem. Sam veegde mijn tranen weg. ‘Mai zo heb ik je nog nooit gezien.’ Fluisterde hij. Ik was ook nooit erg emotioneel geweest, maar mijn verhaal zal wel duidelijk maken waarom ik zo emotioneel was. Ik keek naar Sam. ‘Ik ben wel ingeprent.’

~~{*}~~