040

“Ja, alles gaat goed.” Mompelde hij. Hij keek me niet eens aan. “Wat is er?” vroeg ik doorgedrongen. “Niets.” Zei hij op een licht geïrriteerde toon. Er was dus wel iets. Ik pakte zijn hand vast en liet hem stoppen. Hij draaide zich om en keek me fronsend aan. “Wat wil je doen?” vroeg hij niet-snappend. Zelf wist ik ook niet precies wat ik wilde. “Er is iets met je aan de hand.” Hij reageerde nu niet eens meer. Hij leek wel gebroken te zijn. “Justin.” Fluisterde ik. “Je kan het me vertellen, dat weet je.” “Ik ben alleen moe, dat is alles.” “Dat is niet alles Justin!” sprak ik hem tegen. Ik wist dat hij loog. Hij haalde zijn schouders op. “Justin.” Fluisterde ik zoals een paar minuten geleden. “Vertel het me.”

Hij beet op zijn lip. Hij twijfelde of dat hij het wel moest vertellen. “Ik heb er geen zin meer in.” Sprak hij onduidelijk. “Waar heb je geen zin meer in?” “Beroemd zijn.” Het leek of dat hij elk moment kon gaan huilen. Hij keek weer naar boven, knipperde een paar keer met zijn ogen om de tranen tegen te houden. Hij wilde sterk zijn. Hij was sterk. “Je moet nu niet denken dat ik mijn fans haat, of dat ik zingen haat. Maar ik wil gewoon privacy hebben, rond kunnen lopen zonder dat iemand begint te gillen. Ik wil gewoon met rust gelaten worden. Is dat teveel gevraagd?” “Nee.” Zei ik terwijl ik mijn hoofd schudde. “Je hebt recht op privacy.” “Blijkbaar niet.” Mompelde hij. “Ach ja, ik heb hier zelf voor gekozen.” Het deed pijn om hem zo te zien.

Hij zuchtte harder. “En ik word gewoon gek van de manier waarop iedereen Selena behandeld.” “Hoe behandelen ze haar dan?” “Ze krijgt duizenden bedreigingen, de paparazzi volgt ons overal om maar kiekjes te krijgen van ons. Ze verzinnen leugens dat ze zwanger zou zijn. Ze blijft sterk alleen ik weet dat het haar veel pijn doet. Maar ze wil het niet vertellen.” “Waarom niet?” Hij haalde zijn schouders op. “We praten niet vaak over serieuze onderwerpen.” “Oh.”

“Ik ben er voor je.” Meende ik. Ik was er voor hem, ik wilde ervoor hem zijn als hij problemen had. Ik gaf om hem. “Bedankt. Ik ben er ook voor jouw.” Mijn mondhoeken krulde een centimeter om hoog. Ik stapte een paar stappen naar Justin toe en sloeg mijn armen om hem heen. Hij schrok van mijn actie. “You just need a hug.” Verklaarde ik het. Hij knikte. Ik trok hem dicht tegen me aan en sloot mijn ogen. Zijn armen had hij inmiddels ook om mij heen geslagen, hij klemde me strak vast. Zo bleven we een tijdje staan. Ik vond het niet erg, ik vond het fijn. De warmte van zijn lijf maakte mijn lichaam warmer. Zijn lichaam die ik voelde gaf me een geweldig gevoel.

Ik probeer voortaan elke dag 2 hoofdstukken of meer te plaatsen.