039

Ik was wakker. Ik opende mijn ogen en rekte me een klein beetje uit. Ik keek rond tot dat mijn blik bleek haken. Justin, ik zag hem toen ik iets naar boven keek. Zijn ogen waren op mij gericht. Hij was wakker. “Hey.” Mompelde zijn stem schor. “Hey.” Mompelde ik terug met een minuscuul glimlachje. “Hoelang ben je al wakker?” vroeg ik hem daarna. Hij leek even na te denken. “Een lange tijd.” Antwoordde hij toen uiteindelijk toen hij geen precieze tijd wist. Ik keek naar het bed dat onder Justin lag. Selena. “Ze slaapt nog.” Grinnikte ik. Justin knikte, en keek over de rand heen naar beneden. Hij glimlachte en zuchtte toen. Hij ging rechtop in zijn bed zitten en rekte zich uit. “Weet je misschien hoe laat het is?” Hij frummelde wat en had toen zijn Blackberry in zijn handen. “Kwart over 5.” Mompelde hij slaperig. Hij zag er echt moe uit. Ik maakte me zorgen over hem.

“Kun je beter niet gaan slapen?” Er waren al een aantal minuten verstreken en hij zat nog zo. Hij schudde zijn hoofd. “Justin.” Mompelde ik. “Je ziet er moe uit. Je hebt je slaap nodig.” Hij was eigenwijs. “Ik kan niet meer slapen.” Antwoordde hij. Ik twijfelde. “Heb je misschien zin om te gaan wandelen?” Ik keek hem fronsend aan. “Wandelen om kwart 5 ’s nachts?” herhaalde ik half grinnikend. Hij knikte met een lach op zijn gezicht. “Ga je mee?” Ik knikte uiteindelijk. Glimlachend klom hij van het bed af waardoor hij nu op de grond stond. Hij had een zwarte pyjama broek aan en een gewoon T-shirt met een v hals. Moeizaam gooide ik de dekens aan de kant en stond ik ook op. Ik had dezelfde joggingbroek aan als gisterennacht.

Justin hurkte zich neer op de grond en zo te zien deed hij zijn schoenen aan. Ik deed hem na. Ik ging zitten op mijn bed, pakte mijn sokken en deed ook mijn schoenen aan. Justin stond op en liep volgens mij naar zijn koffer toe. Niet veel later had hij wat kleren in zijn handen. “Hier.” Justin legde een trui op mijn bovenbenen neer. “Het is koud buiten.” Ik bedankte hem oprecht. Terwijl Justin zijn vest aan trok rook ik aan zijn trui. Het rook naar Justin. Een fijne geur. Ik trok de trui aan en stond vervolgens ook op. Justin hield het gordijn voor me open. We liepen de tourbus uit. Meteen voelde ik de wind langs mijn gezicht afwaaien. Justin had gelijk, het was koud buiten.

“Zullen we daar heen lopen?” Justin wees een richting in. Het was schemerig buiten, ik kon hem nog redelijk goed zien. Samen liepen we in rustig tempo de kant in waar Justin’ heen wilde lopen. Ik had mijn handen in de zak van de trui verborgen. Justin zuchtte, en keek naar de hemel. “Justin.” Mompelde ik. Hij keek me aan. Ik keek bezorgd. “Gaat alles wel goed met je?”

Willen jullie misschien deze story lezen?, ik heb al een paar hoofdstukken gelezen en de hij wordt echt heel erg leuk.