109°

Leah liep de hele tijd met Tagas te praten. Hij vertelde haar van alles wat hij normaal nooit met een vreemde zou doen. Toen Leah mij zag staan liep ze naar me toe. ‘Wanneer gaan jullie weer weg?’ vroeg ze. ‘Volgende week.’ Ze knikte. Ik zag aan haar dat ze nog iets wou vragen. ‘Wat wil je vragen?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Laat maar.’ Ik knikte, als het niet wou vertellen moest ze dat maar niet doen. Tagas sprong van de bank en liep naar ons toe. ‘Mam? Waar ligt mijn tas?’ vroeg hij. ‘Boven lieverd.’ Zei ik. Hij knikte en rende de trap op. Leah staarde hem na met een twinkeling in haar ogen. ‘Maar Leah, als je op hem ingeprent ben, dan kan je toch niet zonder hem?’ Ze knikte. Hoe wou ze dat dan doen als wij weer terug gingen. O..Dat wou ze vragen. Logisch eigenlijk, zo was het ook met Jacob. Ik grinnikte en draaide me om, op zoek naar mijn mobiel. Ik vond hem op de tafel en gaf hem aan Leah. Ze keek me verbaasd aan. ‘Bel Carlisle maar.’ Zei ik. Dit keer keek ze me vragend aan. ‘Je vraag, het lijkt mij dat je bij ons wil komen wonen als je niet zonder hem kan.’ Legde ik uit. Ze knikte en zocht het nummer op. ‘Ik ga even naar Tagas.’ Mompelde ik en liep naar boven. Ik was best wel benieuwd hoe Carlisle ging reageren. Normaal natuurlijk, maar het zal wel erg druk worden in huis.