16-Cullens home

Felix en ik leken er eeuwen te staan, maar op het moment dat hij me terug meenam naar het huis van Eleazar, was Carlisle nog steeds aan het wachten op de plaats waar hij zat toen ik vertrok. Mijn ogen pieken een beetje, maar ik had niet gehuild, ze deden gewoon pijn. Carlisle stond recht toen hij me zag komen, en hij keek me vragend aan. 'Als je aanbod nog geldt, zou ik graag meegaan om je familie te leren kennen.' zei ik zacht. Hij knikte met een grote glimlach. 'En Felix?' vroeg hij. 'Ik volg haar waarheen ze ook gaat, ook naar jullie huis, al hoop ik dat ik niet dezelfde problemen veroorzaak zoals ik hier deed.'zei hij. Carlisle schudde zijn hoofd. 'Dat zal niet gebeuren, we hebben dit voordien al besproken en trouwens, jullie zijn gasten en die wil ik goed behandelen.' zei Carlisle snel. Ik knikte, ik zag de grootste van de drie aankomen. Hij glimlachte, hij leek me iemand die graag snel handelde en niet van voorzichtigheid niet veel moest weten. Straight to the point. Carlisle liep naar hun auto die nog steeds naast de onze stond. Van Tanya en Kate had ik gelukkig niet te veel gezien. Emmett was aan het babbelen. 'Ik loop wel naar huis, ik kan er niet tegen om lang stil te zitten.' zei hij snel. Carlisle knikte en stapte in zijn auto, ik herinnerde me dat ze met drie waren. Felix liet mij instappen. 'Wat gebeurd er met de derde van de CUllens die mee was?' vroeg ik toen ook hij instapte. 'Die komt zo, zodra we ze een telefoontje geven.' zei hij. ik keek hem vragend aan. 'Ze -en ik ook- willen graag dat we ver genoeg zijn zodat Tanya ons niet meteen heeft ingehaald mocht ze achter ons aan komen zodra Jasper verder weg is van haar.' Hij reed weg, ik werd net niet tegen de zetel geduwd. Hij reed veel te snel, maar ik kon het best begrijpen, 2 vampiers achter je aan is niet hetgeen dat ik leuk zou vinden. Het was redelijk stil, en na een tijdje zette ik de radio aan. Felix was niet meteen voorstander van mijn muziek, maar dat was zijn probleem. Alleen maar klassieke muziek kwam na een tijd ook je oren uit. ik zong luidkeels mee met It Ends Tonight van The All American Rejects. Felix keek me vanuit zijn ooghoeken aan, glimlachte toen hij merkte dat ik hem gezien had, schudde zijn hoofd en reed sneller. Ik weet niet hoe het kwam, maar als er muziek met een harder ritme inzat dan reed hij stukken sneller. na een tijdje zette hij de muziek uit en gaf hij me de gsm. 'Carlisles nummer staat er in, bel hem en zeg dat we op de afgesproken plaats zijn.' ik deed braafjes wat hij zei. 'Carlisle?' vroeg ik toen de telefoon overging. 'Ja Elisabeth?' Felix knikte. 'Euhm, Felix zegt dat we voorbij de afgesproken grens zijn.' zei ik onzeker. 'Dan laat ik Emmett los,' zei hij lachend. ik hoorde Emmetts bulderende lach en zag dat Felix ook glimlachte. ik kreeg zo het gevoel dat die twee goeie vriendjes aan het worden waren. 'Tot zo.' zei ik en ik hing op. 'Wat bedoeld hij met "dan laat ik Emmett los"?'vroeg ik zacht. Felix lachte. 'Emmett wil kijken hoe lang het duurt eer hij bij ons is, en wil kijken of hij ons kan bereiken voor we bij de Cullens aankomen. Waarschijnlijk is Carlisle nu al aan het rijden, zo snel mogelijk om te zorgen dat hij er eerder is.' zei hij terwijl hij nog een beetje sneller reed.Het werd weer vervelend in de auto en net toen ik mijn cd weer wou insteken, schudde Felix zijn hoofd. hij nam de cd uit mijn handen en zocht een andere uit. Een klein stemmetje in mijn hoofd maakte zich zorgen om het feit dat Felix helemaal over zijn zetel zat geleund en met alle twee zijn handen een cd uitzocht. maar ik wist dat hij zou zorgen dat me niets overkwam. toen hij weer recht zat, moest hij meteen een auto ontwijken. Het stemmetje in mijn hoofd schreeuwde van paniek maar ik bleef rustig zitten, iets te rustig door de muziek die Felix had opgelegd. Het duurde niet lang voor ik in slaap lag, heel even voelde ik een ijskoude hand over mijn wang strijken, maar het was niet genoeg om me wakker te houden. eerder iets om me te laten dromen... mooie dromen.. ik schrok wakker door een harde KLONK waardoor de auto trilde. het stemmetje in mijn hoofd schreeuwde dat Felix ergens tegenaan was gereden, maar dan zou het meer pijn gedaan moeten hebben. Ik keek slaperig naar Felix die uit mijn raam keek. ik draaide mijn hoofd heel traag en keek. het duurde enkele seconden voor ik doorhad dat Emmetts gezicht in de weg hing. pas een halve minuut later besefte ik dat hij daar niet moest hangen. ik schrok achteruit en Emmett en Felix lachten allebei hard. Met het gevoel dat ik uitgelachen werd, kruiste ik mijn armen voor mijn borst en keek ik nukkig voor me. Felix streek met zijn hand door mijn haar, maar ik (probeerde het toch) duwde hem weg, waardoor Emmett nog harder ging lachen. 'Ga weg.' zei ik tegen hem door de ruit. Hij stak zijn duim op naar me, knipoogde even naar Felix en liet de auto los. ik staarde verschrikt naar de plaats waar Emmett daarnet hing. 'Hij is echt gek hé?' vroeg ik aan Felix. Hij zei niets maar keek naar boven alsof hij naar iets anders luisterde. 'Emmett zegt "ALLES wat je zegt ben je zelf!" en dat hij echt niet meer geschift is dan ik.' zei Felix lachend. Ik schudde zuchtend mijn hoofd en kroop op de achterbank, zonder er mee rekening te houden dat Felix meer dan 400 km/h reed. ik viel bijna achterover. Felix wou me waarschijnlijk een duwtje geven aan mijn rug (Dat hoop ik voor hem!) maar zijn hand zat iets te laag. ik hoorde Emmett lachen, keek uit het raam en zag dat hij gewoon naast de auto liep. Wel, hij liep mee en dan weer achter ons, hij kon niet helemaal mee. ik schudde mijn hoofd, ging liggen en hoopte dat mijn leuke droom van daarnet terugkwam.
Ik werd wakker door Felix en ook al was hij het onderwerp van mijn droom, ik kon er niet tegen dat hij me wakker maakte. 'We zijn er prinses.' zei hij. Hij vertelde me dat hij op een kilometer afstand van de Cullens gewacht had op Carlisle. Ik kroop vooraan op mijn stoel en zag Carlisle in de achteruitkijkspiegel van zijn auto glimlachen. Toen we bij de CUllens hun huis aankwamen zag ik de rest van de Cullens voor hun huis staan. Achteraan stond een vrouw met een meisje van een jaar of acht in haar armen en daarnaast een reusachtige wolf zoals we een paar dagen geleden hadden gezien. Plots kwamen er vanuit de struiken nog 4 wolven tevoorschijn. Carlisle stapte uit samen met Jasper en Emmett stond al bij een verschrikkelijk mooie, blonde vampier. Carlisle kwam glimlachend naar ons toe. 'Elisabeth, Felix, ik zou jullie graag voorstellen aan de rest van onze familie. Mijn vrouw Esmée' naast hem stond een vrouw met een hartvormig gezicht die met vriendelijk lachend aankeek. 'Mijn zoon Jasper, die je al even gezien hebt, en zijn vrouw/vriendin Alice' Jasper en een heel opgewekt, klein meisje met zwart haar kwam heel opgewekt aanspringen. Zonder dat ik het doorhad drukte ze me in een knuffel,en ik zag Felix kijken. 'Rosalie en Emmett.' de blonde vampier negeerde me helemaal, maar Emmett grijnsde. 'en natuurlijk Edward, zijn vrouw Bella en hun dochtertje Reneesmée.' Het kleine meisje keek me bewonderend aan, lachend. ik werd ingenomen door hoe mooi en schattig ze was, maar ik kon ook niet niet-kijken naar de wolf die naast hen stond. 'Bijna vergeten, dit zijn Jacob BLack' hij wees naar de grote wolf naarst Bella. 'Leah CLearwater' tot mijn verbazing zag ik de grijze wolf voor me staan. Dus het was een vrouw? 'Haar broer Seth' een andere wolf kwam naar me toe, maar hij leek me stukken vriendelijker dan de eerste twee, hij leek wel te lachen. 'Quil en Embry' twee andere wolven kwamen toe. De ene leek me vriendelijk, de andere terughoudend. Carlisle stond aan de deur en hield die open voor me ook al was ik nog redelijk ver weg. Alice, Bella en Reneesmée leken me op te wachten...