.3

Die nacht sliep ik weinig tot niet. Ik maakte me zorgen, ik was dan misschien wel de hardste werker maar zeker niet de sociaalste en dan al zeker niet tegenover jongens. Wat me ook niet echt hielp om nog eventjes te ontspannen was dat het al 8 uur was toen ik in mijn wagentje stapte. School begon dan wel maar pas om half 9 en ik moest minder dan 5 minuten rijden maar ik probeerde elke dag voor 8 uur op school te zijn zodat ik nog een minuutje kon genieten van de rust op het schoolplein. En zodat ik me kon verstoppen voor de rest van de school. Ik had geluk toen ik aankwam op school, waren er misschien twee, drie andere mensen.
Ik stapte uit en toen sloeg de schrik mij op het hart. Voor de schooldeur stond een jongen of nee meer een man van bijna twee meter met spieren zo breed als mijn middel. Na een paar keer diep ademgehaalt te hebben, liep ik dan stilletjes toch door en juist op het moment dat ik hem passeerde en school wou binnenstappen; begon hij te praten: Sorry hoor maar kan je mij misschien de weg wijzen naar de ... Toen onderbrak ik hem en zei: De beroepsafdeling is aan de andere kant van de weg. Hij lachtte luid en zei: Nee, nee ik ben opzoek naar het secretariaat. Ik ben nieuw hier, aangenaam Emmett Cullen. Ik werd rood en stamelde: Oh, sorry, ik ging ervanuit dat... Hij lachte opnieuw en dit keer merkte ik op dat hij een lach had die de mooiste muziek vals zou doen klinken. Toen hij klaar was met lachen, vroeg hij mij wie ik eigelijk was. Helena, ik mag/moet jou straks rondleiden. Hij lachtte opnieuw. En terwijl ik voelde dat ik opnieuw rood werd vroeg ik of ik hem nu naar het secretariaat moest brengen of hij het zelf wel zou vinden. Hij werd terug serieus en zei: Ik zou heel graag hebben dat je mij naar het secretariaat brengt maar zou je nog twee minuten willen wachten dan kunnen mijn broers en zussen meegaan. 'Uiteraard', was mijn antwoord,'maar mag ik vragen hoe komt het dat jij hier al bent en zij nog niet?' Oh, zij rijden met Edwards volvo en ik ben met de motor vandaar. Was zijn antwoord, ik knikte terwijl ik in mijn binneste aan het bidden was dat die broers en zussen snel zouden komen.