2,6

‘Gin, schat. Ik moet je wond echt even…’
‘nee mam. Het gaat wel. Kom mee Keamon!’ zei ik zonder enige aandacht te schenken aan mijn moeder. Ik trok mijn broer mee mijn kamer in. Toen we daar waren ging ik op mijn bed zitten, en hij op mijn bureau stoel.
‘dus. Ga jij me nog dingen vertellen..?’ vroeg hij.
‘nee.’ Antwoordde ik droog.
‘nee..? je had gezegd dat je het me allemaal zou vertellen!’
‘morgen… na school. Dan neem ik je mee naar de basis.’
‘de basis?’ herhaalde hij.
‘je ziet het morgen wel. Nou… het is erg laat. Ik wil gaan slapen. Kun je misschien mijn kamer uitgaan? Bedankt!’ mompelde ik, en ging liggen op mijn bed. Keamon keek op zijn horloge en zuchtte.
‘het is 9 uur. Zo laat is het nou ook weer niet.’
‘ik heb net een hypere Itachi meegemaakt Keamon. Hij is echt vermoeiend.’
‘zijn “je vrienden” alleen die Itachi en die vent met het oranje masker?’
‘nee. Het is Tobi. Maar er zijn nog wel wat andere leden hoor. Konan, Kakuzu, Sasori, Deidara, Kisame, Zetsu, Pain en natuurlijk Tobi en Itachi…’ en.. oja. Hidan. Maar ik mocht hem niet. Keamon leerde hem wel kennen zodra hij ook op de basis komt.
‘Welterusten Gin-chan. ’
‘Welterusten Keamon nii-san’ antwoordde ik gapend. Mijn broer liep rustig de kamer uit. Voor hij de deur dicht deed vielen mijn ogen dicht. Net toen ik dacht dat ik sliep, voelde ik iets van een stof langs mijn arm glijden. Kreunend deed ik mijn ogen open. Ik gilde nog net niet toen ik Tobi naast mijn bed zag staan.
‘Tobi!’ fluisterde ik verbaast.
‘Gin chan!’ giechelde hij. Hij liep op me af, en ging op me zitten.
‘van me af!!!’ fluisterde ik boos. Tobi luisterde niet, en kwam dichterbij met zijn masker.
‘Gin, wat zei jij nou net?’
‘Keamon gaat morgen na school mee naar de basis.’ Mompelde ik vermoeid terug.
‘dat moet je eerst met de leader bespreken!’ jengelde hij.
‘Ik heb geen zin om naar Pain te gaan. Hij accepteert het wel. Ik viel bijna weer in slaap, en mijn ogen vielen dicht. Tobi gaf me een zachte tik tegen mijn hoofd om me weer wakker te krijgen.
‘au.’ Klaagde ik.
‘Je hoeft niet naar Pain toe.’
‘waarom niet?’
‘hij is niet de Leader van de Akatsuki.’ Dat vond ik vreemd. Ik had altijd gedacht dat Pain de leider was.
‘wie is de leader dan?’ vroeg ik verbaast. Ook al had hij een masker op, ik zag dat hij grijnsde.
‘nee…’ fluisterde ik.
‘JA!’ riep hij blij.
‘jij? Tobi, ben jij de leader van de Akatsuki?’ Tobi schudde zijn hoofd hyper op en neer. Ik gaf een blij gilletje, probeerde te gaan zitten en gaf hem een knuffel. Nog geen 2 seconden daarna, ging de deur open en Keamon verscheen in mijn kamer.

reacties&kudo's zijn aaaaltijd welkom!!!