6 februari

“Wie heeft er zin in een spel?” vroeg Marcel enthousiast. “Als jullie het niet erg vinden, ga ik me even terugtrekken in mijn kamer.” Glimlachte Sterre. “En de rest?” vroeg Marcel. Iedereen stemde in met een spelletje Monopoly.

Sterre zat op de zetel. Muis keek haar met zijn zwarte kraaloogjes aan. “Muis, er is een nieuw meisje hier in huis, Wolfje heet ze.” Begon Sterre met vertellen. “Het zingen vandaag ging supergoed, maar ik ben echt zenuwachtig. Morgen komt moeder. Dan kan ik haar eindelijk nog eens een knuffel geven en Raphael aan haar voorstellen. Ze zal zo trots op me zijn dat ik eindelijk echte vrienden heb gemaakt, en zelfs een vriendje heb.” Sterre wist niet meer wat zeggen, zette Muis op de vensterbank en nam het boek ‘Verliefd zijn is een ramp’ uit de kast. Door Raphael had ze al een eeuwigheid niet meer gelezen. Sterre nestelde zich in de zetel met een dekentje en sloeg haar boek open.

"Ja, Raphael! Die 50 euro is van mij!” zei Wolfje enthousiast. Ze was, na een half uur spelen, al goed op voorsprong gekomen. Raphael daarentegen was nu helemaal blut en dus verloren. “Ik denk dat ik Sterre eens ga opzoeken.” Lachte hij en hij stond recht. “Braaf zijn hé.” Lachte Lexie hem nog na. “Altijd.” Lachte Raphael en hij liep de trap op. Wolfje keek hem jaloers na.

Raphael klopte op de deur van de meisjeskamer en deed hem open. Sterre ging zo op in haar boek, dat ze niet doorhad dat Raphael in de deuropening stond. Hij deed de deur zachtjes dicht, deed hem op slot en ging achter Sterre staan. Hij liet zijn handen rond haar nek glijden. Sterre sloeg van het verschot haar boek dicht. “Raf!” lachte Sterre zenuwachtig. “Jongens, wat was ik geschrokken.” Lachte ze. “Ik zag het” Lachte Raphael. “Schuif es wat op.” Knipoogde hij. Sterre luisterde en ging op haar zij liggen. Raphael deed het dekentje wat omhoog en kroop dicht bij Sterre. Sterre nestelde zich meteen in zijn armen. “Morgen is onze dag.” Zei ze. “Morgen vertel ik alles aan mijn moeder over ons 2” lachte ze. “Niet te veel, hé” lachte Raphael. “Ik zal mijn best doen.” Lachte Sterre. Raphael liet zijn hand over haar rug dwalen. Op zulke momenten waren er geen woorden nodig.