15 januari

De dag ging razendsnel voorbij, zo snel dat Sterre niet meer kon nadenken over haar moeder of over andere dingen. Om tien uur kroop ze dan ook doodmoe haar bed in.

“Wakker worden! Vandaag is de grote dag!” riep Anastacia. “Grote dag?” vroeg Sterre. “De dag dat ze ontdekt wordt.” Zei Lexie in Anastacia’s plaats, niet zo enthousiast natuurlijk. Anastacia begon over hoe ze zou staan op de posters van de Joepie, de Girlz en andere tienerbladen en over hoe haar make-up tafel er zou uitzien. Sterre had daar geen zin in en liep alvast naar de badkamer met haar kleren. Ze kleedde zich aan en smeet wat water in haar gezicht, dat kon ze wel gebruiken. “Wie we hier hebben.” Sterre draaide zich geschrokken om, maar er verscheen een glimlach op haar gezicht toen ze Raphael zag staan. “Een beetje zin in vandaag?” vroeg Raphael. “Niet echt, maar ik sla me er wel doorheen.” Glimlachte Sterre die haar haar los deed om het in 2 vlechtjes te doen. “Vind je het erg als ik mijn tanden ondertussen poets?” vroeg Raphael. “Nee hoor.” Antwoordde Sterre en ze maakte een beetje plaats voor hem. “En morgen is de grote dag.” Zei Sterre opgewonden. “Dan stel ik mijn eerste vriendje voor aan mijn moeder. Ze zal echt zo trots op mij zijn.” “Natuurlijk, met zo’n vriendje als mij.” Schepte Raphael op met allemaal tandpastaschuim in zijn mond. Sterre lachte en deed het laatste elastiekje om haar vlechtje. “Klaar.” Zei Sterre. “Ik ook.” Zei Raphael. “Nee, hier is nog een klein beetje schuim.” Zei Sterre die het restje tandpasta van de mondhoek van Raphael veegde. “Nu is je handschoentje vuil.” Zei Raphael. “Ik heb nog andere hoor.” Lachte Sterre en ze verdween de badkamer uit. Raphael bleef met een grote glimlach in de badkamer achter. Wat had hij toch geluk met een vriendin als Sterre.