2 januari

De les was veel te snel naar ieders zin gedaan. Ze oefenden op acteren en alles wat er bij hoort. Nu was het pauze. “Ondervraag jij Anastacia even, ze is nog altijd helemaal gek op je.” Fluisterde Pim tegen Raphael. Raphael knikte, zei nog even tegen Sterre dat ze niet jaloers moest zijn als hij even met Anastacia zou flirten – het was voor het onderzoek natuurlijk – en liep naar Anastacia. “Ana, kan ik je even alleen spreken?” vroeg Raphael lief. Anastacia knikte. “Natuurlijk, jij altijd.” Zei Anastacia flirterig. Pim lachte even. Raphael had duidelijk wat van de acteerles opgestoken. “Waarover droomde je vannacht?” vroeg Raphael die zijn hand op die van Anastacia legde. Hij gruwde er van, maar alles voor het onderzoek, voor Sterre… en voor Pim natuurlijk. “Nou, er waren een paar enge mensen in lange gewaden die mij meenamen in een bos en ze sloten mij in in een kring. Ik had opeens pijn aan mn ogen en viel neer. Echt een nachtmerrie!” vertelde Anastacia. Haar gezicht vol afschuw veranderde meteen in een flirterig gezicht. Raphael slikte. Hij had nooit haar hand moeten nemen. “Maar wat wilde je doen?” vroeg Anastacia die al rechtstond om op Raphael te gaan zitten. Opeens vloog de deur open.

“Aah Raphael, ik dacht al dat je hier zou zitten.” Zei Sterre. Raphael stond meteen op en zuchtte opgelucht. Hij keek Sterre met een dankbare blik aan. “We moeten naar Camilia, ze wil ons iets vragen over het liedje.” Zei Sterre. Het was nog waar ook. Raphael knikte en liet een verbouwereerde Anastacia achter.

“Sterre, je kwam net op het juiste moment.” Zuchtte Raphael. “Weet ik.” Knipoogde Sterre. “Ik keek door het sleutelgat, ik ken Anastacia al langer dan vandaag.” Raphael lachte en gaf Sterre een kus. “Maar we moeten echt naar Camilia.” Zei Sterre en ze trok Raphael mee naar de leraarskamer. “Jullie moest ik hebben.” Camilia deed de deur al open voordat ze konden kloppen. “Ik heb jullie gehoord en het liedje was zo goed dat ik zou vragen of jullie het willen zingen op een vrij podium voor het goede doel.” Zei Camilia. Sterre slikte even. Voor de hele school zingen? Voor de klas was al een hele uitdaging voor haar. Raphael zag dat Sterre twijfelde. “Mogen we er nog even over nadenken?” vroeg Raphael. “Natuurlijk. Volgende week zijn de inschrijvingen.” Glimlachte Camilia. “Ok, bedankt.” Zei Sterre.