1 januari - HAPPY NEWYEAR

Toen ze elkaars lippen losgelaten hadden, trok Raphael haar op zijn schoot. Sterre zette zich goed en zei plagend: “zo, nu kun je niet weg.” “Dat dacht je maar.” Lachte Raphael en hij pakte Sterre op. Raphael zette Sterre op de pianokruk en ging op haar schoot zitten. “Nu kan jij niet weg.” Lachte Raphael. Sterre keek hem met een pruillip aan. Raphael schudde zijn hoofd en keek haar met twinkelde oogjes aan. Sterre gaf hem een klein kusje. “Ga je nu van me af?” vroeg Sterre. Weer schudde Raphael zijn hoofd. Sterre drukte nu zachtjes haar lippen op de zijne. Haar handen legde ze op zijn borst. Ze voelde hoe Raphaels tong de hare zocht. “Het musicallokaal dient alleen voor muziek of acteren hé.” Hoorden ze. Meteen schoten Sterre en Raphael met bloedrode hoofden uit elkaar. Camilia lachte. “Of waren jullie je te goed aan het inleven in het liedje?” vroeg ze. Sterre en Raphael keken naar hun voeten. “Hebben jullie al wat?” vroeg ze. Raphael knikte. “Laat eens horen.” Beval Camilia lief. Sterre stond recht zodat ze Raphael op de pianokruk kon laten zitten. Ze haalde nog eens diep adem en zong alles wat ze al hadden.



Toen de laatste tonen weggestorven waren, begon Camilia spontaan te klappen. “Wat is dat mooi.” Zei Camilia bewonderend. Sterre en Raphael bloosden. “Er moet alleen nog een einde aan gebreid worden.” Zei Raphael. “Maar dat komt zeker goed, dat weet ik.” Glimlachte Camilia. Toen ging de bel. “Zit maar snel op een stoel, de rest komt meteen binnen.” Beval Camilia. “Wat schaam ik mij.” Bekende Sterre fluisterend aan Raphael. “Ik schaamde me ook, maar ze vond het niet erg, toch?” zei Raphael. Sterre knikte. “Maar toch…” Raphael legde een vinger op haar lippen. “Ik schrijf vanavond verder, overmorgen moeten we het al voorbrengen.” Glimlachte Raphael. “Kom je dan helpen?” vroeg hij. “Na het eten?” vroeg Sterre. Raphael knikte en Sterre giegelde. Alsof ze veel zouden schrijven… Al snel kwam heel de klas binnen.