29 december

“Maar, dan doe ik helemaal niets!” zei ze. “Jij zingt het toch?” zei Raphael lief. “Ja, maar jij steekt daar zo veel werk...” “Sterre, kom hier.” Onderbrak Raphael haar lief. Sterre ging naast Raphael zitten op de pianokruk. Raphael nam haar gezicht tussen zijn handen en verplichtte zo om hem aan te kijken. “Sterre, ik doe dit voor jou, niet voor Camilia of iemand anders. Ik doe dat omdat ik van je hou.” Fluisterde Raphael. Hij voelde dat Sterre’s wangen weer begonnen te gloeien. “Maar, ik kan helemaal niets…” “Sterre, jij moet toch niets doen om te bewijzen dat je van me houdt, ik zie dat in je mooie oogjes.” Er verscheen een glimlach op Sterre’s lippen. Raphael streelde met zijn duim de wang van Sterre die even haar ogen sloot. Toen ze de hand van Raphael niet meer voelde, opende ze haar ogen weer. Raphael keek haar verliefd aan. Ze legde haar hand voorzichtig tegen zijn gezicht en streelde het ook. Raphael glimlachte en gaf Sterre een kus. Een kus zoals ze nog nooit aan elkaar gegeven hadden, een kus vol passie en verlangen naar elkaars liefde.