21 december

“Wat?” vroeg Pim. “Dat kan toch niet? En die zeldzame oogaandoening dan?” vroeg Raphael. Raphael zuchtte en legde zijn arm lief om Sterre’s schouder. Sterre glimlachte dankbaar naar hem. Een gevoel van bescherming kon ze echt wel gebruiken. Daar had ze gelukkig Raphael voor. En Pim natuurlijk. “Ik… Ik ga jullie laten.” Zei Pim die zijn hoofd had afgewend. Sterre keek hem medelevend na, maar dat veranderde snel toen ze Raphael’s handen op haar heupen voelde. Sterre glimlachte toen zijn lippen haar nek verkenden. Sterre draaide zich om en keek recht in het gezicht van Raphael. “Na al die spanning kan ontspanning toch geen kwaad?” zei Raphael onschuldig. Sterre lachte even en sloeg haar armen om zijn nek. Al snel drukte ze haar lippen op de zijne voor een liefdevolle kus.



Even later zaten ze met z’n allen aan de ontbijttafel. “Wat ben ik toch mooi zonder zonnenbril.” Zuchte Anastacia. “Hoe komt het dat je geen zonnebril meer hoeft?” vroeg Pim behoedzaam. “Ik weet het niet. Vannacht had ik een droom en toen ik wakker werd, kon ik alles normaal zien.” Legde Anastacia uit zonder van het handspiegeltje te wijken. “Maar wat droomde je dan?” vroeg Sterre. “Goeiemorgen iedereen, zijn jullie vrolijk aan het kletsen?” kwam Arlène tussen beiden.