13 december

Sterre sloop tussen de 2 jongen door de gangen van het schoolgebouw. Hubertus en Wieteke waren misschien in Het Huis Anubis, maar ze waren er toch niet gerust op. Zonder kleerscheuren kwamen ze aan in het musicallokaal. Ze lieten zich alle 3 op een stoel vallen van de spanning. “We hebben nog 10 minuten.” Zei Pim. “Wat gaat er gebeuren?” vroeg Sterre toch een beetje angstig. “Laten we hopen dat Leopold dit verkeerd begrepen heeft.” Zei Pim om Sterre gerust te stellen, maar eigenlijk was hij er ook niet echt gerust op. De minuten leken uren te duren. Sterre, Raphael en Pim hielden hun adem in. “Nog 10 seconden.” Zei Pim. “5, 4, 3, 2” Sterre nam de handen van de 2 jongens beet. “1” zei Pim, maar er gebeurde niets. “Zitten we verkeerd?” Pim was de eerste die de stilte doorbrak in 5 minuten. “Er zijn al 5 minuten voorbij!” zei hij verbaasd. “Laten we naar huis gaan en het morgen onderzoeken.” Stelde Raphael voor. Pim en Sterre knikten. Pim deed voorzichtig de deur open toen er op het einde van de gang een teken oplichte. “Het teken van in mijn droom.” Mompelde Sterre. Ze bleven, met de deur op een kiertje, kijken. Hubertus en Wieteke kwamen uit de opening die een deur moest voorstellen. In lange gewaden liepen ze voorbij de deur van het musicallokaal. Hubertus had nog altijd zijn bak met padden mee. Toen het schoolhoofd en de bib-dame uit het zicht verdwenen waren, liep Pim meteen naar de muur waar daarnet nog een deur was. “locatie: school. Er is daarnet iets vreemds gebeurt.” Pim sprak het hele verhaal in details in in zijn voicerecorder. “Nader onderzoek is noodzakelijk.” Zei hij en hij stak zijn recorder terug in 1 van de duizenden zakjes in zijn jas. “Wat is dit?” vroegen Sterre en Raphael in koor. Pim haalde zijn schouders op. “Laten we naar huis gaan. Het is al laat. We onderzoeken dit morgen wel.” Zei Pim. De andere 2 knikten en volgden Pim naar huis.