5 december

“Zijn jullie weer heksenplannetjes aan het smeden?” vroeg Marcel argwanend. “Oh nee, Raphael is er ook al bij!” riep hij angstig. Sterre zuchtte. “na het eten in de badkamer.” Fluisterde Pim tegen Sterre en Raphael. “Ok.” Glimlachte Sterre. Ze stond op en gaf een vlug kusje aan Raphael. Die glimlachte nog naar Sterre terwijl ze naar haar eigen kamer liep.



Zoals afgesproken stonden de 3 na het eten in de badkamer. “Lijsterbessen dus.” Zei Raphael die zich op de wasmand ging zetten. “Was Anastacia niet de lijsterbes?” merkte Sterre opeens op. “Leopold had toch iets gezegd over sterrenbeelden bij de Kelten en daar was Anastacia toch kat, lijsterbes en” “en Mercurius.” Vlude Pim aan. “Natuurlijk!” “Maar dan gaat er iets met Anastacia gebeuren.” Concludeerde Sterre. “Is dat dan zo erg?” vroeg Raphael die Anastacia natuurlijk helemaal niet moest hebben. “Ja, want dan kunnen we Emily misschien niet meer redden.” Schoot Sterre uit. “Sorry.” Zei Raphael schuldbewust. “Maar wie is Emily?” vroeg hij. “Sorry, dat was ik vergeten te vertellen.” Zei Sterre. “Dat leg maar morgen uit, Sterre.” Zei Pim. “Nu hebben we andere dingen aan ons hoofd.” “Dus ze gaan waarschijnlijk iets uitsteken met Anastacia.” Zei Raphael die nadacht. Het was natuurlijk allemaal nog nieuw voor hem. “Misschien moeten we in het musicallokaal zijn.” Dacht Sterre luidop. “Daar zagen we Leopold eens met een raar brilletje die geheime tekens kan zien.” Legde Pim uit aan Raphael die niet-begrijpend naar zijn vriendinnetje keek. “Ja, sorry, ik heb niet alles in detail uitgelegd.” Legde ze uit. Er werd op de deur geklopt. “Ja, hallo! Het is tijd voor mijn oogritueel!” riep Anastacia door de deur. “Vannacht als iedereen slaapt, gaan we naar school.” Fluisterde Pim die de deur opendeed. “Je kan er in.” Zei hij met een geforceerde glimlach. Anastacia keek met gefronste wenkbrauwen de hoek om toen Sterre en Raphael ook nog de badkamer uit kwamen. “Ik wil niet weten wat ze daar deden.” Mompelde ze en ze opende haar kast met oogspullen. “Waar zijn mijn oogdruppels?” mompelde Anastacia. “Ik heb ze echt hier achtergelaten.” Ze zuchtte en ging naar haar kamer. Daar stonden haar oogdruppels gewoon op haar make-up tafeltje. “Hoe? Hier stonden ze daarjuist echt niet.” Zei Anastacia tegen zichzelf. “Lexie, ben jij aan mijn oogdruppels gekomen?” vroeg Anastacia aan 1 van haar kamergenootjes toen ze binnenkwam. Lexie schudde haar hoofd. “Waarom zou ik?” antwoordde ze. “En jij, Sterre?” vroeg Anastacia. Maar ook Sterre schudde haar hoofd.