3 december

De dag ging snel voorbij. Sterre en Raphael kwam al lachend binnen in Het Huis Anubis. “Dat van Marcel was zo goed! Zag je zijn gezicht?” lachte Sterre. In scheikunde had Marcel een proef doen verpesten door ietsje te veel van een stof te gebruiken en het goedje was ontploft. “Wat is er zo grappig?” vroeg een mannenstem. Raphael stopte meteen met lachen toen hij de stem herkende. “Pap.” Slikte hij. “Dag meneer Salomons.” Zei Sterre beleefd. ‘Als ik met Raphael wil zijn, zal ik me voorbeeldig moeten gedragen.’ Bedacht Sterre. Dat maakte haar enorm zenuwachtig. “En wie ben jij?” vroeg meneer Salomons. “Dit is Sterre.” Stelde Raphael Sterre voor. “Ik moet met haar een opdracht doen voor biologie.” Zei Raphael. Als hij zou zeggen dat ze een liedje moesten componeren, zou zijn vader woedend worden. “Je lijkt me een slim meisje.” Complimenteerde meneer Salomons. “Danku, meneer.” Zei Sterre. “Wanneer ga je oefenen?” vroeg de vader van Raphael. “Ik ga meteen naar boven, pap.” Zei Raphael. “Maar eet eerst toch een stukje taart.” Stelde Arlène voor. Raphael keek vragend naar zijn vader die knikte. “Kom er toch bij zitten, meneer Salomons.” Stelde Arlène voor. Meneer Salomons knikte en ging bij Sterre en Raphael aan tafel zitten. Sterre moest haar best doen om niet verliefd naar Raphael te kijken. Ze voelde aan dat Raphael bang was voor zijn vader. “Hoe gaat het met Andente en Moderato?” vroeg meneer Salomons aan zijn zoon. “Het gaat best goed. Nog hier en daar een klein muzikaal foutje, maar binnen een week heb ik dat zeker door.” Zei Raphael trots. “Proficiat.” Zei meneer Salomons en hij prikte in zijn taart. “Pap, mag Sterre mij helpen met oefenen? Het draaien van blaadjes enzo?” vroeg Raphael onzeker. “Als je mij volgende week kan bewijzen dat het zo beter gaat, wel.” Antwoordde meneer Salomons. “Danku vader.” Zei Raphael. “Sterre, kom je mee naar boven? Dan kunnen we repeteren.” Stelde Raphael voor toen hij zag dat Sterre haar taart op had. Sterre knikte. “Sterre, het was fijn je te leren kennen.” Zei de vader van Raphael. “Voor mij ook.” Zei Sterre beleefd. “Dag Raphael.” Zei Raphael’s vader. “Dag pap.” Raphael zuchtte toen hij boven aan de trap was. “Wat is er, schat?” vroeg Sterre bezorgd. “Kom mee, ik leg het je uit in mijn kamer.” Antwoordde Raphael die bloosde toen hij hoorde dat Sterre ‘schat’ zei.