1 december

“Jij hebt me maar 1 keer horen zingen.” Zei Sterre ongelovig. “En dat was prachtig.” Zei Raphael lief. Sterre keek hem aan. “Echt niet.” “Echt wel.” Zei Raphael terwijl hij lachte. “Ik zing echt niet.” Zei Sterre koppig. “Als je niet zingt, krijg je geen kus meer.” Zei Raphael dan ook maar koppig. Sterre trok een pruillip. “Dat werkt bij mij niet.” Zei Raphael quasiserieus. “Ok, ok, ik probeer wel eens.” Zei Sterre die met tegenzin recht stond. Ze ging achter Raphael staan die weer dezelfde intro speelde. Met enige aarzeling begon Sterre te zingen. Raphael slikte even. Zo mooi had hij iemand nog niet veel horen zingen! Hij kreeg kippenvel van Sterre’s stem. Toen de laatste noten wegstierven, wist hij even niet wat te zeggen. “Zie je wel dat ik niet kan zingen!” zei Sterre. “Sterre, dit was… Prachtig!” zei Raphael terwijl hij Sterre aankeek. “Het is lang geleden dat ik iemand zo mooi hoorde zingen.” Zei hij eerlijk. Sterre bloosde even. “Dat is gewoon…” “Nee, dat is niet gewoon omdat ik verliefd op je ben.” Onderbrak Raphael Sterre lief. Hij trok haar naar zich toe. “Dat is gewoon zo, je zal wel zien. Iedereen zal met open mond luisteren naar jou.” Zei Raphael fluisterend. Sterre’s wangen kleurden en ze keek even naar haar evenrode handschoentjes. “Sterre.” Zei Raphael terwijl hij een vinger onder haar kin legde en haar zo dwong om hem aan te kijken. “Je bent echt goed, je moet daar niet aan twijfelen.” Zei Raphael lief. “Wedden dat Anastacia…” “Wedden dat ze niet kan zingen.” Onderbrak Raphael Sterre weer lief en hij trok haar weer op zijn schoot. “Stop eens met een laag zelfbeeld te hebben, jij bent mooi, slim en kan goed zingen. En je bent er nog eens schattig bovenop!” fluisterde Raphael. Sterre bloosde. “Vind je?” vroeg ze onzeker. “Tuurlijk, anders zou ik het hier toch niet zeggen tegen je.” Zei Raphael lachend. “Dankje.” Zei Sterre verlegen. “Sterre, je betekent zo veel voor me.” Zei Raphael stil. “Jij ook voor mij, geloof me maar.” Fluisterde Sterre. “Ik ga jullie helpen om te strijden tegen de donkere druïden, we trekken er ons samen doorheen. Met Pim.” Zei Raphael lief. “Wij 2 en Pim.” Zei Sterre en ze omhelsde Raphael. “Ik hou van jou.” Zei Sterre gemeend. “Ik ook van jou.” Fluisterde Raphael en hij begroef zijn gezicht even in Sterre’s schouder. “maar ik had nog een kus te goed.” Lachte Sterre. “Het moet dan maar hé.” Zei Raphael maar meteen kreeg hij een slag tegen zijn achterhoofd. “Auw.” Zei Raphael die overdreven over zijn hoofd wreef. “Moet je maar weten.” Zei Sterre lachend. “Kom hier.” Zei Raphael en hij drukte zijn lippen zachtjes op die van Sterre. Ze liet haar tong in zijn mond glijden voor een passionele kus. “Ik hou van je.” Zei Sterre nog een keer. Raphael kuste haar zachtjes als antwoord. “Ik ook van jou.” Glimlachte hij lief.