27 november

In de pauze liepen Sterre en Raphael meteen samen naar het musicallokaal. “Pim was zo snel weg daarstraks.” Zei Raphael. “Hij moest waarschijnlijk deo spuiten.” Zei Sterre. “Hu?” Raphael begreep het duidelijk niet. “Weet je nog? Onze zintuigen? Pim heeft reuk en zo kan hij zijn reuk onder controle houden.” Legde Sterre uit. “Zoals jouw koptelefoon en mijn handschoentjes.” Zei ze stil. “Wat is er?” vroeg Raphael bezorgd. “Ik ben gewoon bang. Wat gaan ze met ons doen?” zei Sterre. Raphael nam de handen van zijn vriendinnetje vast. “Ik weet nog niet goed wat dit allemaal te betekenen heeft, maar ik wil jullie heel graag helpen. Misschien kunnen we ze tegenhouden op de 1 of andere manier.” Zei Raphael. “Denk je?” vroeg Sterre onzeker. “Dat denk ik.” Zei Raphael. Raphael sloeg beschermend zijn armen om Sterre heen. Sterre voelde zich daar veilig, diep in de armen van Raphael. De deur van het musicallokaal ging open. Sterre keek op. “Wat moesten jullie zeggen?” vroeg Pim die de deur dicht deed. “Sterre heeft me alles verteld en ik zou heel graag willen helpen.” Bloosde Raphael. “Omdat je alles weet, heel graag.” Glimlachte Pim. “Misschien kunnen we dan ook aflossen, want met 3 val je al snel heel erg op.” Stelde hij voor. “Dus je vindt het goed?” vroeg Sterre. “Ja, natuurlijk.” Zei Pim. Sterre omhelsde Pim. “Dankje.” Zei ze. Gelukkig was ze te blij om Pim’s rode hoofd te zien. De bel rinkelde. “Musicalles.” Zuchtte Raphael. Sterre lachte even. Raphael zette zich samen met Sterre op de eerste rij terwijl Pim wat meer naar achteren kroop. Langzaamaan kwam de hele klas binnengestrompeld