23 november

Sterre zat op haar bed en dacht na. Wat had Pimgezegd? ‘Pim is verliefd op mij.’ Dacht ze. Dat had ze echt niet verwacht! Zewaren gewoon zulke goeie vrienden dat ze er niet eens aan had gedacht dat dat weleens zou kunnen gebeuren. Er werd op de deur geklopt. “Sterre?” klonk er.Sterre liep naar de deur en deed hem open. Ze keek recht in de ogen vanRaphael. “Jou moest ik hebben.” Zei Sterre glimlachend en ze liet Raphaelbinnen. Ze had even haar kamer voor haar alleen. Wat Anastacia en Lexie aan hetdoen waren, wist ze niet en het kon haar ook niet echt schelen. “Wat is er metPim?” vroeg Raphael. “Hij wou het niet tegen me zeggen en zei dat ik naar joumoest komen.” Zei hij. Sterre zuchtte. “Pim is verliefd op me en heeft het daarmoeilijk mee.” legde ze uit. “Daarom dacht hij dus dat ik hem niet meer zoumoeten hebben.” Zei Raphael begrijpend. Maar hij wist dat Pim niet lastig zoudoen. “Pim is te aardig om tussen ons te komen, maar er is wel een klein probleempje.”Zei Sterre. “Wat dan?” vroeg Raphael. “Pim en ik zijn dingen aan het uitzoekenover dit huis. Daarom zijn we wel vaak samen.” Zei Sterre stil. “Wat voordingen? Belangrijke dingen?” vroeg Raphael. Hij was echt wel van plan om naarzijn vriendin te luisteren, zolang ze maar de waarheid vertelde. Sterre knikte.“Wat precies vertel ik morgen onderweg naar school.” Zei ze. “Arlène mag hetniet horen.” Fluisterde ze net bij Raphael’s koptelefoon. Raphael knikte. “Ikmoest het gewoon vertellen, anders zou ik een geheim hebben voor je en ik wildat niet.” Zei Sterre stil. Raphael glimlachte. “Ik snap het.” Zei hij en hijkuste Sterre teder op haar wang. Sterre keek op. “Dus je bent niet boos? Ookniet op Pim?” vroeg Sterre verwonderd. “Ja, ik ben heel erg boos op jou!” zeiRaphael quasiboos. Sterre lachte. “Dus geef ik je nu de kieteldood!” riepRaphael en hij kietelde Sterre. “Nee! Hou op!” lachte Sterre. “Ik geef meover!” gierde ze. Raphael lag half op Sterre toen hij ophield met kietelen.Toen Sterre dat doorhad, begon ze onmiddellijk te blozen. “Wat doe je nu om hetgoed te maken?” vroeg Raphael ontdeugend. Sterre lachte en gaf een klein kusjeop Raphael’s wang die boven haar hing. “Is dat alles?” vroeg Raphael serieus,maar hij had wel ontdeugende twinkelingetjes in zijn ogen. Sterre lachte nogeens en drukte zachtjes haar lippen op de zijne. “Ga je nu van me af?” vroegSterre met een pruillip. Raphael schudde zijn hoofd. Sterre kwam nog eens rechten kuste Raphael teder op zijn lippen. Raphael omhelsde Sterre stevig en gingmet haar op de zetel liggen terwijl ze bleven kussen. “Nu hopen dat Anastacianiet binnenkomt.” Giegelde Sterre. “Die wordt gek als ze ons zo ziet.” LachteRaphael en hij kuste Sterre weer met veel passie. Raphael legde zijn hand opSterre’s dij en streelde haar. Sterre huiverde en ze stak haar handen onderRaphael’s trui. Ze liet haar handen over zijn borst en rug glijden terwijl zebleven kussen. De deur vloog open.